ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΑΛΟΝΙ ΨΥΧΗΣ

Είναι δύσκολο το πορτρέτο.  

 Το στήσιμό του με λόγο, με χρώματα ή με σκάλισμα. 

Πρέπει να πετύχεις στο ακέραιο πολλά πράγματα.

Βασικά την ουσία, που είναι η ψυχολογία του επιλεγμένου ατόμου κι όχι μόνο.

  

Όταν δημοσίευσα το κείμενο «Διάλογος μ’ ένα πορτρέτο» - τη «γιαγιά» - το ποιοτικό, για να μην πω κορυφαίο έργο του Γιώργου Τζούμπα, γνώστης των καλλιτεχνικών αξιών μού σύστηνε τότε κι έναν άλλο αξιόλογο ζωγράφο, που φημίζεται στο είδος αυτό:

Τον Οδυσσέα Σέλλειο.

Έστησα «καρτέρι» σαν κυνηγός και πέτυχα το «θήραμα». 

Μια μέρα «κινήθηκε» στο facebook ο μπάρμπα Νίκος. Το εκλεκτό πρόσωπο του ζωγράφου, που το αγάπησε και  το αποθανάτισε με το χρωστήρα του.

Προσέξτε τα χείλη του. Κλειστά, αλλά μιλούν. Κουρασμένο πρόσωπο, αλλά δυναμικό. Ανήσυχο βλέμμα, που κοιτάει μακριά, που μιλάει και αυτό. Με τροχισμένο υνί η ζωή αυλάκωσε βαθιά το ρυτιδωμένο - αγχωμένο πρόσωπο του μπάρμπα Νίκου.

Συνολική έκφραση προσώπου, παρομοίωση, που μ’ αναγκάζει, σαν να ‘ναι ζωντανός, να τ’ απευθυνθώ με σεβασμό:  

 "Γεια σου, μπάρμπα - Νίκο!".

... Και να με ρωτήσει κι αυτός, με πόνο καρδιάς, όπως παλιά, που τον επισκεπτόμουν συχνά στο σπίτι του:

"Γιώργο τι κάνεις;!".

 Είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ο Νίκος Ντάκος, αλλά συνάμα και μπάρμπας - υπέροχο έργο τέχνης - πορτρέτο ζωγραφικής που εκπροσωπεί.

… και δεν είναι κλεισμένο πορτρέτο σ’ ένα σαλόνι οικίας, όπως νομίζει η Αγγελίνα, η εγγονή του μπάρμπα Νίκου. Κι ό,τι ο ζωγράφος δεν το πουλάει. Ο παππούς της - πετυχημένο έργο τέχνης του συζύγου της - είναι πλέον «τοποθετημένο» σε κάθε σαλόνι ψυχής, όσων ξέρουν να κρίνουν και αισθάνονται τη ζωγραφική.

Υστερόγραφο: 
 
Η Αγγελίνα βοηθάει με νέα στοιχεία, ρίχνει άπλετο φως. Λέει ότι το πορτρέτο του παππού της εγινε εκ του φυσικού, το 1989, σε δυο συνεδρίες των 50 λεπτών! Λίγους μήνες μετά έφυγε απο τη ζωή. Είχε καταχωνιάσει το πορτρέτο αυτό ανάμεσα σε πολλα άλλα του συζύγου της μέσα σε παλιά μπαούλα και βρέθηκε το 2004.

    

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

21/09/2017