Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΟΝΟ ΣΕ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟ ΧΩΡΟ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ

Πάνω από χίλια ελληνικά βιβλία, συγκεντρωμένα με μεράκι από παππού - προπάππου, είναι τοποθετημένα προσεκτικά σε ράφια βιβλιοθηκών, σχεδόν σε όλα τα δωμάτια οικίας, κάπου στην Αθηναϊκή συνοικία “Νέα Σμύρνη”.

Μετακομίζουν ο Δημήτρης Παντελέσκου και η Ελένη Κρητικά και, για καλή μου τύχη, με βρήκαν και μου τα χαρίζουν εμένα.

Πριν από μερικά χρόνια,  χάρισαν και αλλού. Σε σχολείο ή σε ίδρυμα … στις Σέρρες.

Πολλά τα βιβλία, εγώ ένας. Κι έχω στο σπίτι μου πλούσια βιβλιοθήκη.

Μόνο αν καθίσει και  ξεσκονίσει κάποιος τα βιβλία μου και προσέξει κάπως, ρίξει μια ματιά από περιέργεια, στους τίτλους τους, θα αποκτήσει γνώσεις.

Σκέφτηκα να παραλάβει τα βιβλία αυτά ο Δήμος Δρόπολης και Πωγωνίου. Κι ας δανειστώ μετά κι εγώ, όποτε μου χρειαστεί για οποιαδήποτε χρήση, κάποιον τίτλο.

Μόνο σε κοινόχρηστο χώρο έχουν αξία τα πολλά βιβλία. Όχι σε ατομική βιβλιοθήκη.

Ίσως, αυτή τη στιγμή, να είναι συσκευασμένα σε χάρτινα κιβώτια από τους δωρητές, τα βιβλία. Έτοιμα κιόλας για μεταφορά.

Πιστεύω ο Δήμος θα ανταποκριθεί θετικά στην πρόταση …


Θησαυρός είναι το βιβλίο - εκμεταλλεύεσαι την ευκαιρία - δεν την αφήνεις να χαθεί.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
06/08/2017


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...