ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ ΓΗΡΟΚΟΜΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΡΟΠΟΛΗ

Ορισμένες γυναίκες διαμένουν μονίμως στον τόπος μας και βολεύονται, κάτα κάποιο τρόπο, με τις οικογένειές τους εδώ.

Βγάζουν το μεροκάματο μέσω της εξυπηρέτησης που προσφέρουν σε ηλικιωμένο στα Γιάννενα.

Τελευταία παρατηρούμε ένα γεγονός.

(Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις, αλλά αξίζει να τις αναφέρουμε, ως πρωτότυπο φαινόμενο).

Λίγες απ’ αυτές τις γυναίκες, παίρνουν, ασφαλώς με τη θέλησή του, τον υπερήλικα και τον γηροκομούν στο χωριό τους, στη Δρόπολη.

Π.χ. η Γιαννιώτισσα γιαγια - Μαργαρίτα, αυτές τις μέρες βρίσκεται στο Χάσκοβο.

Ξυπνάει νωρίς, βγαίνει στην αυλή, πίνει τον καφέ της μαζί με την Αρετή, ποτίζει τα λουλούδια. Μετά, κάποια στιγμή, κατεβαίνει στον κήπο περιποιείται τα φυτά, μαζεύει λαχανικά ...

Η γιαγια - Μαργαρίτα, έτσι όπως λειτουργεί, αντί να πληρώνει , χαχαχαχα … , «πρέπει» να πληρωθεί.

(Η φωτογραφία είναι δανεισμένη από το αρχείο του Ηρακλή Λευτέρη)

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

08/07/2017

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ... χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή, του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/09/2017

Διαβάστε περισσότερα

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να « ρέει » αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου