ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΩΝ

(Πινελιά)

 

Όταν ήμουν στο Λύκειο κι είχα ξεκινήσει να γράφω στίχους, έκανα παρέα με τον Βαγγέλη. 

Ας δούλευε σε μηχανουργείο, έγραφε και μετέφραζε λογοτεχνία ποιοτικά.

Ήταν η περίοδος που ανταλλάσσαμε μεταξύ μας ελληνικά βιβλία.

(Απαγορευμένα, αυστηρώς "ακατάλληλα" για εκείνη την εποχή) 

Τα τυλίγαμε μ’ εφημερίδα, τα κρύβαμε κάτω από το σακάκι, για να μην τα ‘βλεπε το κακό μάτι …

Ερχόταν συχνά στο σπίτι μου, τον επισκεπτόμουν κι εγώ. Τότε ήταν που πρόσεξα, σε ξεχωριστό δωμάτιο, πέρα από το σπίτι, βιβλιοθήκη και στούντιο ζωγραφικής.

Στο χώρο αυτό, εμπνεόταν και έφτιαχνε τα ποιήματά του, ο Βαγγέλης. Λίγο πιο πέρα, σε τρίποδο, ο Νίκος ζωγράφιζε τα τοπία του, τα πορτρέτα του…

Κάπου, σε μιαν άκρη, ήταν ακουμπημένη μια κιθάρα ...

Έξω στην μεγάλη αυλή, στρωμένη με μπετό και με πλάκες, ένα μεγάλογο κομμάτι, στην είσοδο, ήταν χωματότοπος, ο μικρός Λευτέρης χτυπούσε τη μπάλα στον τοίχο κι ανησυχούσε τη γειτονιά.

Η Ντίνα μικρούλα κι αυτή, έπιανε από την άκρη το κάτασπρο φουστάνι της και χόρευε ξέγνοιαστα.

Η μητέρα τους, η Κούλα, σ’ άλλο δωμάτιο, «ξεσήκωνε» σε ράλι σχέδια …, κεντούσε σε μηχανή: σεντόνια, κουρτινάκια, τραπεζομάντιλα, μαξιλάρια, την προικιά για νιόπαντρες …

Ολόκληρη η οικογένεια Μήλου, δημιουργούσε καλλιτεχνικά.

Οι ωραίοι άνθρωποι, έχουν την καλαισθησία στο αίμα τους.

(Ο πίνακας ζωγραφικής είναι από τη συλλογή του Νίκου ΜΗΛΟΥ)

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

26/07/2017