ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΗΜΩΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ

(Το ζητούμενο και για σήμερα)

Συνέβη στο χωριό μου - σε δύσκολη χρονική περίοδο - το γεγονός που θα σας περιγράψω.

Όταν ο κόσμος βουτηγμένος στη φτώχεια και τη νίλα, άφηνε τ’ αλέτρι στην αυλακιά κι έφευγε μακριά.

Έπαιρνε τα έρημα.

Εκείνη την ημέρα, θα ήταν μαζική η φυγή. Κάπου στα σαράντα άτομα μαζεύτηκαν στο “Νταμπόρι”, που τότε ήταν πλατεία του χωριού.

(Όταν πρωτάκουσα αυτό τον αριθμό, δεν τον πίστεψα. Τον θεώρησα υπερβολικό. Το ‘90-’91 με τη μαζική μας φυγή, σαν λαγοί,  τον θεώρησα μικρό),

Ο πιο παλιός, με το παχύ, μακρύ μουστάκι, έριξε μια ματιά στο μπουλούκι. Διέκρινε να είχαν μπει μέσα στους άνδρες και λίγα παιδιά.

Τους δίνει σήμα, τα βγάζει στην άκρη. Τα μαζεύει γύρω του και τα συμβουλεύει:

"Θα έρθει η ώρα να ξενιτευτείτε κι εσείς. Έχουν σειρά τα πράγματα. Η Νότια Αμερική και η Πόλη δεν φεύγουν, σας περιμένουν.

Λίγη υπομονή χρειάζεται από σας μόνο. Παντρευτείτε πρώτα, νοικοκυρευτείτε, ρίξτε ρίζα βαθιά και μετά δρόμο!

Η φιλοσοφημένη συμβουλή του γέροντα, με αγάπη, πόνο για τον τόπο, για να μην εγκαταλειφθεί, να μην χαθεί, αλλά να έχει πάντα ζωή, έπιασε τόπο.

Τα παιδιά, χωρίς καμιά αντίρρηση, όταν το μπουλούκι αναχώρησε, με κατανόηση γύρισαν σπίτι τους.

Όλη  αυτή, η λογική και η πράξη, από το παλιό κόκαλο, τους παππούδες μας, για να μην ερημώσει ο τόπος.

Γιώργος ΜΤΙΛΗΣ

01/07/2017