Δε γίνεται λόγος για ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων στο χώρο μας.
Κι ούτε για συμπέρασμα.
Τι να πω; Το πασίγνωστο;
Ότι ο κόσμος μας σύσσωμος ... αποκλειστικά κι ανεπιφύλακτα αυτή τη φορά, συσπειρώθηκε κι έδωσε την ψήφο του στον αρεστό του, στον ενταγμένο εκπρόσωπό του σ’ αλβανικό κόμμα;
Φτάσαμε σε εκλογικό κέντρο, κατά τη μέτρηση των ψηφοδελτίων, να τσακώνονται κιόλας, να τρώνε τη μύτη τους, δικοί μας άνθρωποι.
Θα έπαιρνε την έδρα το P.S., το P.D. ή το L.S.I.;
Μαύρα από τη μια, σκοτεινά από την άλλη.
Αρκετοί ανενημέρωτοι παρήλικες, έψαχναν τσάμπα στους εκλογικούς καταλόγους να βρουν, ανάμεσα στα κόμματα, το δικό “μας” ΚΕΑΔ …
Έψαχναν το άδειο σαπιοκάραβο, που ο καραβοκύρης τ’ άφησε ακυβέρνητο. Το εγκατέλειψε στ’ ανοιχτά της θάλασσας … Κι ο ίδιος, για να σωθεί από την τρικυμία, ρίχτηκε σ' άλλο καράβι, που δεν έχει καμιά σχέση με μας.
Δεν με αφοράν τα πρόσωπα που εκλέχτηκαν, αν ουσιαστικά χώρισε σε δύο ή σε τρεις ομάδες τους ψηφοφόρους μας η σημερινή πραγματικότητα, ούτε οι αριθμοί, τα ποσοστά. Ακόμα ούτε και η δικαιολογία αν κάποιος ψήφισε πρόσωπο ή κόμμα. Έλληνας ενταγμένος σε Αλβανικό κόμμα, αυτομάτως αποδεδειγμένα χάνει την ελληνική φωνή.
Μια μειονότητα έχει τη διαφορετικότητα, την ιδιαιτερότητα, που δεν την σεβάστηκε. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος μας, όλη η ευθύνη μας.
Δεν με αφοράν τα πρόσωπα που εκλέχτηκαν, αν ουσιαστικά χώρισε σε δύο ή σε τρεις ομάδες τους ψηφοφόρους μας η σημερινή πραγματικότητα, ούτε οι αριθμοί, τα ποσοστά. Ακόμα ούτε και η δικαιολογία αν κάποιος ψήφισε πρόσωπο ή κόμμα. Έλληνας ενταγμένος σε Αλβανικό κόμμα, αυτομάτως αποδεδειγμένα χάνει την ελληνική φωνή.
Μια μειονότητα έχει τη διαφορετικότητα, την ιδιαιτερότητα, που δεν την σεβάστηκε. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος μας, όλη η ευθύνη μας.
Θα ανακεφαλαιώσω την ιδέα μου με μια συγκεκριμένη αναφορά διανοούμενου εναπομείναντος. Έξυπνου, εργατικού, καλού οικογενειάρχη, ο οποίος παλεύει καθημερινά μέσα στις δυσκολίες του τόπου μας, για να επιβιώσει:
“Αισθάνομαι δεξιός κι όμως είμαι αναγκασμένος να παίζω μπάλα (πολιτικά) πάντα με νικητή, ας είναι και αριστερός. Δεν με αφορά ιδεολογία, χρώμα, φοράω τη φανέλα του και κατεβαίνω στον αγώνα. Ας είναι ενταγμένος ακόμα και σ’ αλβανικό κόμμα. Τη στιγμή που δε βλέπω να λειτουργεί κάτι δικό μας. Έχω οικογένεια και πρέπει να τη ζήσω”.
... Έρχεται στο νου μου, βολίδα, το 1996, που ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες απ’ έξω συμβούλευαν:
“Ενταχθείτε στα αλβανικά κόμματα. Για σας αυτή είναι η μόνη λύση!”.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
28/06/2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου