Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ «ΔΕΡΟΠΟΛΗ»;!



 
(Στη φώτο, λέει φίλη μου, διακρίνω ομορφιά, χάρη, συγκίνηση, περηφάνεια ...)

Ανήσυχος συμπατριώτης, στέλνει μήνυμα στον «Αντίλογο» για τις χθεσινές πολιτικές εξελίξεις. Το δημοσιεύουμε ατόφιο:
 
«Παρακολούθησα σχεδόν όλους τους πολιτικούς μας να χαιρετίζουν την στάση του Λαογραφικού Συγκροτήματος «Δερόπολη», που απείχε από την γιορταστική εκδήλωση με την ευκαιρία της αναβάθμισης της πλατείας των Τιράνων. Αφού εκεί υπήρχαν αναγραφές τοπωνυμιών, που θίγουν βάναυσα την εθνική μας υπόσταση.

Η δήλωση του Ντούλε είναι μακροσκελής. Διέπεται από «πατριωτικά συναισθήματα».  

Ο Τάβος, για το ίδιο θέμα, επέλεξε την πολιτική αντιπαράθεση με υποψήφια βουλευτή του Σ.Κ.

Οι υπόλοιποι αντιμετώπισαν την οξυμένη κατάσταση με μεγάλη αδιαφορία, με διγλωσσία, με μισόλογα.

Εύλογο είναι το ερώτημα:

Γιατί δεν ακολουθούν και οι πολιτικοί μας το παράδειγμα του λαογραφικού συγκροτήματος «Δερόπολη»;! 

Να φύγουν από τ’ αλβανικά κόμματα, που βάλανε την πέτρα του σκανδάλου και να κατέβουν μόνοι τους στον κόσμο και να του ζητήσουν την ψήφο;! 

Διαφορετικά να πάνε στο σπίτι τους!»

Ολοκληρωμένη η τοποθέτηση του συμπατριώτη. Δεν υπάρχει λόγος για παρέμβαση.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
13/06/2017

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017
Διαβάστε περισσότερα