Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΑΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ



(Αφορμή τα σχόλια σε μια ανάρτηση)
 
Καλοί μου φίλοι, 

δεν τρέφω καμιά κακία και για κανέναν, ανεξαρτήτως το πώς σχολιάζετε, αναλύετε, χειρίζεστε ο καθένας σας ξεχωριστά, την πράξη του  Dule, για να μπει σε λίστα αλβανικού κόμματος, συγκεκριμένα του δημοκρατικού, ως υποψήφιος βουλευτής στην εκλογική ζώνη της Αυλώνας. 

Όμως, έχω το ηθικό δικαίωμα, να σας υπενθυμίζω ότι: 

Πριν από μερικά χρόνια ίδια ένταξη, του Ξέρρα, σε ίδιο κόμμα, ο πρώην πρόεδρος της Ομόνοιας και πρόεδρος του ΚΕΑΔ, την αποκάλεσε προδοτική.

Το '96 έκανε σφοδρή επίθεση στον «γενίτσαρο» Τάβο.

Για τον Αγγέλη σιωπή. Τον Μάρτο, στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, τον έριξε ο ίδιος στην αγκαλιά του Σ.Κ.

(Καμιά δεν ήταν σωστή επιλογή. Όμως, απ’ όλες, η σημερινή πολιτική πρωτοβουλία του Dule, για να σώσει μόνο το τομάρι του, είναι η χειρότερη).

Αναγνώστης σχολιάζοντας το κείμενό μου: «Μεθαύριο, 25/06/2017, κηδεύουμε την Πατρίδα μας», εκφράζει εντονότατα την αγανάκτησή του: 

«Λάθος κάνετε! (απευθύνεται σε μένα). Δεν κηδεύουμε, μεθαύριο έχουμε μνημόσυνο. Έχει κηδευτεί προ καιρού η Πατρίδα μας».

Άλλος αναγνώστης, αποκαλεί το Dule νεκροθάφτη …

Ίσως να εκλεχτούν βουλευτές - μερικά άτομα ελληνικής καταγωγής στο Αλβανικό Κοινοβούλιο - όμως δεν θα έχουμε πλέον - αυταπάτη ήταν και πρωτύτερα - καμιά ελληνική φωνή.

Ξεκαθαρίζουμε, για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά: 

Άλλη είναι η συνεργασία, η συμμαχία του ΚΕΑΔ με οποιοδήποτε αλβανικό κόμμα, πριν ή μετά τις βουλευτικές εκλογές - για να πετύχει στόχους για τις Μειονότητες - και άλλο η προσωπική επιλογή, η ένταξη σε αλβανικό κόμμα οποιουδήποτε. 

Ακόμα και Αρχηγού.

Μην μπερδεύουμε τα πράγματα. 


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
29/05/2017

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017