Ξύπνησα με καλή διάθεση σήμερα.
Χαρούμενος, αισιόδοξος. Είμαι στα χάη μου και
σιγοτραγουδώ παρέα με τον αθάνατο Δημήτρη Μητροπάνο:
«Πες μου πού πουλάν
καρδιές,/να σου πάρω μια./Πες μου πού πουλάν χαρές,/να σου πάρω δύο…»
Η πρωινή αύρα της θάλασσας στην Πάργα των ολιγοήμερων
διακοπών μου, μού ευφραίνει την ψυχή.
Συνοδεύω τη φωνάρα του αξέχαστου ερμηνευτή, σε συνέχεια, με
σφύριγμα και με δυνατή φωνή:
«Θέλω να ‘χεις δυό
καρδιές,/ν’ αγαπάς διπλά τον κόσμο…»
«…Πες μου πού πουλάν
χαρές,/να στις πάρω όλες…»
Στο τραγούδι - εποχή - δεν ξεχωρίζεις εύκολα πού ξεκινάει η
καταπληκτική μουσική, πού σταματάει ο δυνατός στίχος κι αν υπερβαίνει,
ξεπερνάει τα δύο πρώτα η ερμηνεία του υπέροχου τραγουδιστή.
Την ώρα που παράγονταν το τραγούδι αυτό - φαντάζομαι - οι
καλλιτέχνες δεν ήταν εδώ.
Ήταν αλλού.
Στην κοσμάρα τους.
Με «πήραν», σήμερα κι εμένα μαζί τους.
Ελάτε καλοί μου φίλοι κι εσείς. Να τραγουδήσουμε μαζί το
τραγούδι: «Πού πουλάν καρδιές».
Που σου βάζει στην καρδιά πανιά και σε ταξιδεύει. Που σου
ανεβάζει διαρκώς τη διάθεση, το ηθικό:
«Πες μου πού πουλάν
χαρές,/ να στις πάρω όλες»…
«Θέλω να χεις δυο
καρδιές,/ ν αγαπάς διπλά τον κόσμο…»
Μα… τι άλλο… μπορεί να πει ένα τραγούδι…;!
Τίποτε περισσότερο.
Αφού είπε όλη την ψυχή… τόσο ευαίσθητα και τόσο δυνατά …
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
29/07/2014
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου