Όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η ανησυχία, η ανασφάλεια των ανθρώπων για το μέλλον.
Οι γονείς σκέφτονται βασανιστικά. Τους τρώει για τα παιδιά - που έχουν όλη τη ζωή μπροστά - σαν το σαράκι, η αγωνία.
Συγκρίνω το νέο με φυτό σε ανάπτυξη - θυμηθείτε την ντοματιά, την φασολιά, την αγγουριά ... στο χωράφι - που προσπαθεί να σκαρφαλώσει, αλλά χωρίς ίσιο και γερό στήριγμα, στύλο, πάσσαλο μπηγμένο πλάι του, θα λυγίσει, θα στραβώσει.
Στην πορεία του θα σωριαστεί.
Κι είναι σίγουρο, δεν θα καρπίσει.
Το στήριγμα είναι ο γονέας.
Για την πορεία του παιδιού, την κατεύθυνση, όσο καλό ή κακό κι αν είναι αυτό, από τη φύση του, πάντα αποφασιστικός παράγοντας είναι ο γονέας του.
Ο γονέας είναι σαν το στήριγμα στο φυτό.
Γενικά αυτός φέρει ευθύνη.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
20/04/2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου