Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΦΩΤΙΣΤΕ ΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ!»

(Παρέμβαση)

Σε περίοδο παρατεταμένης ξηρασίας, εργαζόμενοι της Επιχείρησης Υδάτων, έριξαν εκείνη την εποχή στην υπόγεια λίμνη της Σκοτεινής μια βαρκούλα, εγκαταστήσανε πάνω της μια υποβρύχια αντλία και βγάλανε στην επιφάνεια της γης άφθονο νερό.

Για να ποτίσουν τότε τα φυτά τρεις ταξιαρχίες λαχανικών: Δερβιτσάνης, Καλογοραντζής και Δούβιανης.

Γι’ αυτό το γεγονός τότε έγραψα - σε τοπική εφημερίδα - κείμενο με τίτλο: «Η Σκοτεινή που μετατράπηκε σε φωτεινή».

Εδώ δεν θα κάνουμε λόγο για τα νερά της Σπηλιάς της Σκοτεινής, μα για τις τουριστικές αξίες αυτού του φυσικού μνημείου, που περιγράφονται λακωνικά στον Τουριστικό Οδηγό της Κάτω Δρόπολης:

«…Νοτιοανατολικά της Γοραντζής βρίσκεται ο Λάκκος της Σκοτεινής. Στο ανώτερο σημείο του είναι η Σπηλιά της Σκοτεινής. Η μεγαλύτερη και η βαθύτερη σε όλο το Νότο. Η είσοδός της είναι στενή. Προχωρώντας προς το βάθος φαρδαίνει αρκετά. Σε θρύλο αναφέρεται ότι κάποτε νεόνυμφη, με την τραχηλιά στο στήθος και τη σκούφια στο κεφάλι, μπήκε στη Σπηλιά για να πάρει νερό. Στην προσπάθεια για να γεμίσει τη βαλέρα, της γλίστρησε το πόδι και… πνίγηκε η νύφη στο βυθό. Σε συνέχεια ο θρύλος  λέει ότι την πνιγμένη νύφη τα νερά τη Σκοτεινής την έβγαλαν στη λίμνη του Οβυρού. Οι έρευνες, που έγιναν από διάφορους επιστήμονες τα τελευταία χρόνια, με χρώμα και πλαστικά αντικείμενα, απέδειξαν ότι η Σκοτεινή επικοινωνεί με τον Οβυρό. Μα.., αν υπάρχει ή όχι κάποιο κενό στο βάθος της λίμνης που να χωράει ανθρώπινο σώμα, δεν επιβεβαιώθηκε ακόμα…».

Δημοτικό Συμβούλιο Δρόπολης και Πωγωνίου αφουγκράσου τι θα πω:

Ο κόσμος φτιάχνει μια σπηλιά και πλάθει από μόνος του μιαν ιστορία. Με στόχο την προσέλκυση των επισκεπτών. Εμείς έχουμε τη φυσική Σπηλιά της Σκοτεινής με τον περίφημο παμπάλαιο Θρύλο της Νύφης και δεν τ’ αξιοποιούμε. Η κάθε Χαράδρα του Βίκου, δεν έχει απολύτως τίποτε περισσότερο, που κάθε χρόνο την επισκέπτονται εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες…!!!

Ακούγεται ότι έχει καταρτιστεί σχέδιο αξιοποίησης, που ίσως να βρίσκεται σε συρτάρια Υπουργείου. Αφού δεν υλοποιείται τζάμπα έχει γίνει.

Σας παρακαλώ πολύ, για το κοινό καλό, φωτίστε τη Σκοτεινή!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
13/04/2017



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...