ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΔΙΧΑΖΟΥΝ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΚΟΣΜΟ

Έτσι μου έγραψε φίλος μου σε μήνυμα.

Ότι πρόσφατα στην Ελλάδα μαζεύτηκαν εκπρόσωποι των αδελφοτήτων, των συλλόγων και ομοσπονδιών αποφάσισαν από κοινού κι έστειλαν στα δύο κόμματα: ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ πρόταση για ένωση των δυνάμεων πριν τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία.

Δεν έμαθα, όμως, συγκεκριμένα ποια ήταν η σκέψη τους, σχετικά με τη στάση των βουλευτών, που θα είναι υποψήφιοι ξανά με τα αλβανικά κόμματα. Να παραμείνουν ενταγμένοι σε αυτά ή να αποχωρίσουν;!

Δεν ειπώθηκε και το άλλο. Αν έλαβαν απάντηση από τ’ ανάλογα επιτελεία του διχασμού και της άρπας.

Πιστεύω ότι δεν πήραν. Γιατί και τα δύο κόμματα, δρουν και πράττουν χώρια. Όπως και οι ενταγμένοι βουλευτές στα αλβανικά κόμματα.

Έχει σηκώσει, εδώ και καιρό, ο καθένας το δικό του μπαϊράκι.

Προσωπικές είναι οι πρωτοβουλίες, για το διχασμό μιας χούφτας κόσμου. Τραβάει ο καθένας το δικό του κομμάτι από τη μύτη και το πάει όπου θέλει.

(Αναρωτιέμαι: Ποιος τάχα είναι ο ρόλος της Ομόνοιας αυτή την κρίσιμη στιγμή;!)

Οι αδελφότητες, οι σύλλογοι, οι ομοσπονδίες, πρέπει να αντεπιτεθούν. Να περάσουν στον κόσμο το μήνυμα: «Ρεμάλια στο Αλβανικό Κοινοβούλιο δεν τα θέλουμε! Δεν μας χρειάζονται!»

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

29/03/2017

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ... χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή, του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/09/2017

Διαβάστε περισσότερα

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να « ρέει » αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου