Μια εξώπορτα δεν είναι απλά εξώπορτα.
Αυτή, η συγκεκριμένη, είναι έργο τέχνης. Κόσμημα,
αρχοντική ...
Που κλείνει έναν αυλόγυρο, που περιορίζει ένα σπίτι με ιδιαίτερη σημασία, με ιδιαίτερη ιστορία.
Κάποτε η σπιτονοικοκυρά γέμισε την κατσαρόλα με φασολάδα,
για να μαζέψει την ταρτάνα.
Ο Στέφος αφού δυσκολευόταν να πιάσει φασόλι με το κουτάλι του, λέει στα άλλα μέλη της οικογένειας, που είχαν καθίσει γύρω από το σουφρά και τρώγανε το νεροζούμι:
«Φασολάδα …, να μαζέψομε τα παντελόνια και να
μπλατσαρίσομε είναι αυτή ...».
Ο Λάκης Ντάκος, που έφυγε πριν από λίγα χρόνια από τη
ζωή, καθόταν στο σουφά αυτής της εξώπορτας και καλούσε κάθε
περαστικό:
«Έλα, ρε φίλε, πέρνα από το κονάκι μου, για έναν καφέ κι ένα νερό … !».
Αιτία, αφορμή ήθελε, για να γυρίσει με το φίλο του
και ο ίδιος κανένα ποτήρι ρακή …
Ήταν του κεφιού και του ποτηριού ο άνθρωπος …
Στο Νταμπόρι, στο χορό, κρατούσε πάντα το μπαϊράκι. Και
μοίραζε στο Μοναστήρι το χλωρό τυρί …
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
23/02/2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου