ΖΩΗ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ

(Πινελιά)

… Να ψάχνεις τον Περικλή Καραγιάννη μια ζωή και μια καλή, ηλιόλουστη μέρα, να έρχεται από μόνος του και να σου χτυπάει την πόρτα της ψυχής, είναι απίστευτο.

Κι εσύ, να την ανοίγεις διάπλατα…, όλο αγάπη και χαρά, για να μπει μέσα.

Είχε μαζί του 2 - 3 σκίτσα - λεπτή δουλειά κι ήρθε στο τυπογραφείο, όπου συνεργάζομαι, να τα φωτοτυπήσει.

Τον έφεραν σε μένα πέτρινες πόρτες, χαραγμένες  προσεκτικά με μολύβι σε χαρτί.

Συγκεκριμένα η πόρτα του αγαθού φαρμακοποιού, Αλκιβιάδη Οικονόμου, σμιλευμένη με ατέλειωτο μεράκι το  1872. Των πλούσιων Νικαίων, σμιλευμένη το 1874 και του Μάνθιου και Φίλιππα Γκρίμπου ...

Κομμένες στο χιλιοστό οι πέτρες.  Περασμένες σαν με την πλάνη. Τοποθετημένες σαν με το χάρακα. 

Τέλεια σμίλευση από κονιτσιώτες και κολιονιάρηδες αρχιμάστορες.

Μου μίλησε ο πρώην δάσκαλος με πάθος και νοσταλγία, με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, για τη διδασκαλική ζωή του στο χωριό μου. Όταν οι τάξεις ήταν διάσπαρτες. Στου Μπάσσιου η μια, στου Καραγιάννη η άλλη, στο Νταμπόρι η περιάλλη…

Η τάξη στου Σταμούλη είχε τον αργαλειό πλάι. Μόνο η χάρτινη διαίρεση χώριζε. Αρκούσε μια τρύπα για την επικοινωνία …

Οι πρόσφατες ληστείες στο χώρο μας, έφεραν στο νου του την εποχή του τζαντάρη, αυτή του Ζώγκου, που έκανε ζάπι ολόκληρη περιοχή. Έβαζε, η εφαρμογή του νόμου, τάξη. 

Όταν ο σημερινός αστυνομικός, μάλλον οι πολλοί, είναι οι ίδιοι ληστές. Μάλιστα εκβιαστές. 

Παραβάτες. 

  

Ο καλός δάσκαλος, Περικλής Καραγιάννης, δεν έτυχε να μου δώσει μάθημα, αλλά υπομονετικά, με φωτίζει δυνατά με το φως του ολοζωής …

Με τις γνώσεις του, αλλά και με τη ζωή του υπόδειγμα.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

16/02/2017