Ο ΣΤΩΙΚΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΠΑΖΑΡΟΥ

(Πινελιά)

Ο Τέλης Ντούβλης από τη Βάνιστα έμαθε στην Αθήνα προπολεμικά το επάγγελμα του ράφτη.

Με το βελόνι, με το ψαλίδι, με μια παλιά ραπτομηχανή, με ένα σίδερο που ζέσταινε με ξυλοκάβρουνο … , ράβοντας, ξηλώνοντας, σιδερώνοντας καθημερινά, πέρασε αρκετά χρόνια της ζωή του.

Η δουλειά του στηρίζονταν ελάχιστα πάνω σε ράψιμο καινούργιου ενδύματος. 

Εκείνη την περίοδο κυριαρχούσε το μπάλωμα και το μερεμέτι. 

Ο κόσμος πεινούσε, ήταν πάμπτωχος.

Όσες φορές  επισκεπτόταν ο Καθοδηγητής τη γενέτειρά του, υποχρέωναν τον Τέλη να τον σιδέρωνε.

Περίεργο, όμως, ο λόγος, η αιτία γιατί το σύστημα φυλάκισε, σκότωσε τον Τέλη στη φυλακή, δε μαθεύτηκε ποτέ. Γεγονός αυτό που παραμένει ακόμα μυστικό. Αίνιγμα, μεγάλη απορία.

Σε ένα σημείο της πέτρινης πόλης, πλάι σε μαγαζιά που πουλούν παραδοσιακά αντικείμενα:

Κεντήματα, ξυλόγλυπτα, πίνακες ζωγραφικής, διάφορα βιοτεχνικά είδη τουρισμού, βρίσκεται το ραφτάδικο, σε ενοικιαζόμενο χώρο, του Γιώργου. Του γιου του Τέλη.

Σταματάει ο τουρίστας στη τζαμαρία του με μισάνοικτη κουρτίνα, μπαίνει μέσα και φωτογραφίζει το ράφτη που γυρίζει το φθαρμένο γιακά μεταχειρισμένου πουκάμισου, στενεύει ή φαρδαίνει παντελόνι.

Ράβει και καινούργιο ένδυμα ο Γιώργος. 

  

Με τα σύνεργα του πατέρα του, που τον «κοιτάει» από την ασπρόμαυρη φωτογραφία, κρεμασμένη σε εμφανές μέρος του μαγαζιού,  ο Γιώργος συνεχίζει την παράδοση. Την ανεβάζει ποιοτικά ψηλότερα.

Πριν το ‘90 εργάστηκε σκληρά και με βάρδιες, σε μεγάλη κρατική επιχείρηση. Αντιμετώπιζε μ’ επιτυχία τα δύσκολα σημεία του κοστουμιού σε ραπτική φασών.

Όσοι γνωρίζουν καλά το Γιώργο Ντούβλη στ’ Αργυρόκαστρο, τον αποκαλούν ανεπιφύλακτα: «Πιστό εκπρόσωπο της τελειότητας, πραγματικό Κύριο όχι μόνο στο επάγγελμα. Με φιλοτιμία - μεγαλείο, παράδειγμα προς μίμηση…».

Τον διακρίνει η υπομονή και η σοβαρότητα. Είναι ο στωικός του Σταυροπάζαρου.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

28/01/2017