ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΜΠΑΖΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ... ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ !

(Στη θέση ετούτου κειμένου θα μπορούσα να βάλω και το περσινό... Ένα και το ίδιο θα ήτανε...)

...Ίσως να είχαν τα παλιά πανό. Φθαρμένα φαινόταν κι αυτά ...  

Τη μεγάλωσαν έτσι με ένα ακόμα έτος την Εθνική μας Οργάνωση.

Αλλά κάθε χρόνο τη μικραίνουν πιο πολύ,

Τη στενεύουν σε συμμετοχή.

Η αίθουσα στη φετινή επέτειο πιο άδεια από ποτέ.

(Έχασε ο κόσμος το ενδιαφέρον.)

Αυτή είναι η είδηση. Όλα τα άλλα είναι κούφια διαφήμιση.

Δικαιολογημένα, όμως, θα μου πει κανείς. Κρύο, ψύχρα  απ’ όλες τις πλευρές.

Το χαλασμένο σπίτι μας - που εγώ το βλέπω να παραμένει ακόμα μαγαζί - μπάζει από παντού.

Συμμετείχαν φέτος στη γιορτή λιγότεροι δροπολίτες,

μετρημένοι σε δάχτυλο ενός χεριού δερβιτσώτες.

Βουρκιώτες πιο πολλοί, ακόμα περισσότεροι φίλοι και οπαδοί του Λεωνίδα μπήκαν στην παγωμένη αίθουσα και κάθισαν στις κρύες καρέκλες.

O κόσμος ανέχεται αυτούς - τις ίδιες προσωπίδες - που κρατούν δέσμια την Ομόνοια χρόνια.

Οι γλείφτες - όπως πάντα - παρόν και σε αυτό το “μεγαλοπρεπώς” γεγονός. Θέλουν να γευτούν ξανά κομμάτι πίτας.

Αραδιάζουν με φανατισμό σε γιορταστικά κείμενα τα ονόματα των Ελλήνων διπλωματών, των πολιτικών μας, (μην ξεχάσουν κανένα κι αντιμετωπίσουν πρόβλημα), που εκφωνούν τις “επιτυχίες” και τις αδυναμίες και κάνουν τη συνηθισμένη έκκληση για ενότητα.

Χωρίς να κάνουν απολύτως καμιά ενωτική κίνηση.

Ενωτικό παιχνίδι κάνουν. Έδωσαν για πρώτη φορά βήμα στο ΜΕΓΚΑ. Αντί να δώσουν βήμα στην ΟΜΟΝΟΙΑ - ΚΟΜΜΑ. Στη δοκιμασμένη ιδέα.

Ο Λεωνίδας για πρώτη φορά είδε την αίθουσα με γυαλιά.

(Πίσω απ' τη ράχη έχει τη συνέπεια για κοινό αγώνα.)

Κι είχε κοντά του πλάι του, γύρω του, σχεδόν  όλη την οικογένειά του.

Σταδιακά, δεν το βλέπω να είναι μακριά, η Ομόνοια έτσι όπως τη χειρίζονται, θα γίνει ανύπαρκτη.

Θα μείνει, όπως αρέσει σε ορισμένος να λένε, μόνο ΙΔΕΑ.

Υστερόγραφο: Στα όσα διατυπώνω μακάρι  να διαψεύδω!

Θα χαρώ…!

Η αισιοδοξία ασφαλώς εκφωνείται, γράφεται. Όμως, περισσότερο φαίνεται στην πράξη.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

16/01/2017