Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΘΩ….

Στη Δρόπολη κι αλλού, σχεδόν σε όλο το χώρο μας, σου κινεί την περιέργεια ένα πρόσφατο φαινόμενο, που όπως δείχνουν τα πράγματα βρίσκεται σε έξαρση:
Μπαίνουν ληστές σε σπίτια, τα κάνουν άνω - κάτω και φεύγουν ανενόχλητοι, χωρίς να πάρουν κάτι.
Ούτε βελόνι…
Σου πάει ο νους αμέσως δε δύο εκδοχές:
Ή οι ληστές, είναι «πολυτελείας». Δεν φορτώνονται πια με ότι τους βγει μπροστά, αλλά ψάχνουν πολύτιμα αντικείμενα, μεγάλης αξίας.
Ή - εύχομαι να διαψευσθώ - είναι οργανωμένο το έγκλημα. Από εθνικιστικούς κύκλους, ακόμα και από ορισμένους κρατικούς μηχανισμούς. Για εκστρατεία εκφοβισμού του κόσμου μας, για ανασφάλεια…
Προκαλούν τους Βορειοηπειρώτες να φύγουν απ’ τα σπίτια τους…
Σε άλλη τρίτη εκδοχή, δεν φτάνει ούτε η λογική, αλλά… ούτε η φαντασία μου.
Κι αναρωτιέμαι:
Ο Αντιπρόεδρος της Αλβανικής Βουλής, τα κόμματά μας, η Ομόνοια μας, οι βουλευτές μας, δεν ξέρουνε το γεγονός αυτό; Μα… ούτε στ’ αφτί των Υφυπουργών μας - κούκλες - στη σημερινή Κυβέρνηση, δεν έφτασε(;!)
Δεν τους το είπαν τάχα οι έπαρχοι, που ίσως να ενημερώθηκαν από τους δημογέροντες, στα χωριά των οποίων γίνονται οι ληστείες…(;!)
Τι να πεις…!!!
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
23/03/2014

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017
Διαβάστε περισσότερα