Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ…!».

 
Διασχίζοντας τον δύσκολο ορεινό δρόμο, που σ’ οδηγεί προς το χωριό του κουμπάρου μου, 

(που μοιάζει περισσότερο με μονοπάτι),

κάπου μέσα στο πράσινο ανοίγει διάπλατα ένα «παράθυρο», 

απ’ όπου το μάτι σου αντικρίζει άνετα το Ζιουλάτι,

με τη ράχη του - σαν κουρασμένος γέροντας - ακουμπημένη σε πρόποδες βουνού.

Σε στάση, για να φωτογραφίσω το χωριό, ο Ιλίρ μου αφηγείται μια σύντομη ιστορία:

«Μόλις ξεκίνησε ο εκδημοκρατισμός της χώρας, σε περίοδο προεκλογικής εκστρατείας, ο πρώτος λόγος του  υποψήφιου βουλευτή της περιοχής ήταν:

«Ψηφίστε μας κι η υποχρέωσή μας είναι να σας πάμε στην Ευρώπη!».

Ένας γέροντας, που είχε ζήσει έντονα την κατοχή, καθώς και τη δικτατορία…, 

το σώμα του ήταν γεμάτο πληγές, 

σηκώνεται και λέει: 

«Θέλουμε να μας πάτε στη Φουσεμπάρδα!».

(Στο γειτονικό χωριό που ζήλευε).

Να δημιουργηθούν και στο παρατημένο Ζιουλάτι από το πρώην καθεστώς, οι ανέσεις της Φουσεμπάρδα,

που είχε Μεσαία Σχολή, Εμπορικό Συγκρότημα, Μέγαρο Πολιτισμού, δρόμο...

- Στην Ευρώπη να μας πάτε αργότερα - είπε ο γέροντας...


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
19/12/2016

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017
Διαβάστε περισσότερα

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα