Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΛΕΙΠΕΙ Η ΚΑΘΕΑΥΤΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ...

Όποτε​ ​κάθεσαι​ ​με​ ​το​ ​Θανάση​ ​Τζούμπα​ ​και​ ​συζητάς​ ​για​ ​τα​ ​κοινά,​ ​πάντα​ ​αισθάνεσαι ευχάριστα.

Ποτέ​ ​δεν​ ​απομακρύνεσαι​ ​απ’​ ​αυτόν​ ​-​ ​ακόμα​ ​κι​ ​αν​ ​διαφωνείς​ ​μαζί​ ​του​ ​σ’​ ​ορισμένα​ ​σημεία​ ​- χωρίς​ ​να​ ​κατασταλάξεις​ ​σε​ ​λογικό​ ​συμπέρασμα.

Αυτή​ ​τη​ ​φορά​,​ ​όπως​ ​δηλώνει​ ​ο​ ​ίδιος​,​ ​ήταν​ ​έτοιμος​ ​να​ ​εκφράσει​ ​την ανησυχία του - σε μορφή​ ​διαμαρτυρίας​ ​- ​στη “Φωνή​ ​της​ ​Ομόνοιας”​ ​-​ ​για​ ​το​ ​Δήμο​ ​Δρόπολης.

Παρατηρεί ότι:

Παρόλο​ ​που​ ​το​ ​Δημοτικό​ ​Συμβούλιο​ ​συνέρχεται​ ​ταχτικά,​ ​δεν​ ​ενημερώνει​ ​το​ ​δημότη.

Λείπει η διαφάνεια.

Ο​ ​ανήσυχος​ ​Θανάσης​ ​δεν​ ​ασκεί​ ​μόνο​ ​κριτική.
Έχει​ ​και​ ​προτάσεις.

Προτείνει:

Ο​ ​Δήμος​ ​να​ ​συντάσσει​ ​και​ ​να​ ​διανέμει​ ​-​ ​όποτε​ ​το​ ​θεωρεί​ ​εύλογο​ ​αυτός​ ​- ένα​ ​ενημερωτικό φυλλάδιο.

Στο​ ​οποίο​ ​ν’​ ​ανακοινώνονται​ ​-​ ​σε​ ​τακτά​ ​χρονικά​ ​διαστήματα​ ​-​ ​οι​ ​αποφάσεις,​ ​οι​ ​πρωτοβουλίες…

Όλες​ ​οι​ ​δραστηριότητες​ ​του​ ​Δήμου, τα έργα του…

Με​ ​φίλους​ ​του​ ​-​ ​κι​ ​ας​ ​σκέφτονται​ ​ορισμένοι​ ​διαφορετικά​ ​-​ ​σχεδιάζουν​ ​να​ ​συμμετέχουν​ ​σε συνεδρίαση​ ​ενός​ ​Δημοτικού​ ​Συμβουλίου.

Σ’​ ​αυτό​ ​πρώτα​ ​ν’​ ​αφουγκραστούν​ ​τους​ ​εκλεγμένους​ ​Δημοτικούς​ Συμβούλους​ ​κι​ ​έπειτα​ ​να εκφραστούν​ ​κι​ ​οι​ ​ίδιοι.
Θα​ ​δηλώσουν​ ​ανεπιφύλακτα​ ​και​ ​το​ ​παράπονό​ ​τους.

Ότι​ ​ο​ νεοσύστατος ​Δήμος​ ​-​ ​ένωση​ ​τριών​ ​επαρχιών​ ​-​ ​ο​ ​ενθουσιασμός​ ​και​ ​η​ ​ελπίδα​ ​για​ ​μεγάλες​ αλλαγές και ​κατακτήσεις -​ ​με​ ​τα​ ​μέχρι​ ​τώρα​ ​αποτελέσματά​ ​του​ ​όχι​ ​μόνο​ ​δεν​ ​ικανοποιεί,​ ​αλλά​ ​απογοητεύει.


Γιώργος​ ​ΜΥΤΙΛΗΣ
25/11/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017