Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΛΕΙΠΕΙ Η ΚΑΘΕΑΥΤΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ...

Όποτε​ ​κάθεσαι​ ​με​ ​το​ ​Θανάση​ ​Τζούμπα​ ​και​ ​συζητάς​ ​για​ ​τα​ ​κοινά,​ ​πάντα​ ​αισθάνεσαι ευχάριστα.

Ποτέ​ ​δεν​ ​απομακρύνεσαι​ ​απ’​ ​αυτόν​ ​-​ ​ακόμα​ ​κι​ ​αν​ ​διαφωνείς​ ​μαζί​ ​του​ ​σ’​ ​ορισμένα​ ​σημεία​ ​- χωρίς​ ​να​ ​κατασταλάξεις​ ​σε​ ​λογικό​ ​συμπέρασμα.

Αυτή​ ​τη​ ​φορά​,​ ​όπως​ ​δηλώνει​ ​ο​ ​ίδιος​,​ ​ήταν​ ​έτοιμος​ ​να​ ​εκφράσει​ ​την ανησυχία του - σε μορφή​ ​διαμαρτυρίας​ ​- ​στη “Φωνή​ ​της​ ​Ομόνοιας”​ ​-​ ​για​ ​το​ ​Δήμο​ ​Δρόπολης.

Παρατηρεί ότι:

Παρόλο​ ​που​ ​το​ ​Δημοτικό​ ​Συμβούλιο​ ​συνέρχεται​ ​ταχτικά,​ ​δεν​ ​ενημερώνει​ ​το​ ​δημότη.

Λείπει η διαφάνεια.

Ο​ ​ανήσυχος​ ​Θανάσης​ ​δεν​ ​ασκεί​ ​μόνο​ ​κριτική.
Έχει​ ​και​ ​προτάσεις.

Προτείνει:

Ο​ ​Δήμος​ ​να​ ​συντάσσει​ ​και​ ​να​ ​διανέμει​ ​-​ ​όποτε​ ​το​ ​θεωρεί​ ​εύλογο​ ​αυτός​ ​- ένα​ ​ενημερωτικό φυλλάδιο.

Στο​ ​οποίο​ ​ν’​ ​ανακοινώνονται​ ​-​ ​σε​ ​τακτά​ ​χρονικά​ ​διαστήματα​ ​-​ ​οι​ ​αποφάσεις,​ ​οι​ ​πρωτοβουλίες…

Όλες​ ​οι​ ​δραστηριότητες​ ​του​ ​Δήμου, τα έργα του…

Με​ ​φίλους​ ​του​ ​-​ ​κι​ ​ας​ ​σκέφτονται​ ​ορισμένοι​ ​διαφορετικά​ ​-​ ​σχεδιάζουν​ ​να​ ​συμμετέχουν​ ​σε συνεδρίαση​ ​ενός​ ​Δημοτικού​ ​Συμβουλίου.

Σ’​ ​αυτό​ ​πρώτα​ ​ν’​ ​αφουγκραστούν​ ​τους​ ​εκλεγμένους​ ​Δημοτικούς​ Συμβούλους​ ​κι​ ​έπειτα​ ​να εκφραστούν​ ​κι​ ​οι​ ​ίδιοι.
Θα​ ​δηλώσουν​ ​ανεπιφύλακτα​ ​και​ ​το​ ​παράπονό​ ​τους.

Ότι​ ​ο​ νεοσύστατος ​Δήμος​ ​-​ ​ένωση​ ​τριών​ ​επαρχιών​ ​-​ ​ο​ ​ενθουσιασμός​ ​και​ ​η​ ​ελπίδα​ ​για​ ​μεγάλες​ αλλαγές και ​κατακτήσεις -​ ​με​ ​τα​ ​μέχρι​ ​τώρα​ ​αποτελέσματά​ ​του​ ​όχι​ ​μόνο​ ​δεν​ ​ικανοποιεί,​ ​αλλά​ ​απογοητεύει.


Γιώργος​ ​ΜΥΤΙΛΗΣ
25/11/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...