«ΟΣΟ ΚΡΑΤΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ»

(Ποιητική συλλογή υπό έκδοση)

Τα σποραδικά ξεσπάσματα σε ποιητική μορφή,

που τα ακολούθησαν μετά συνεχόμενες δημοσιεύσεις πειθαρχημένων ποιημάτων, γεμάτα από αγρύπνια, πάθος, πόνο, χαρά, υπομονή, στεναγμό, έρωτα…

- όπως κυμαίνονται οι καταστάσεις στη ζωή μας -

στόχο είχαν να δουν το φως της δημοσιότητας,

να έρθουν σε επαφή με το αναγνωστικό κοινό

μέσω μιας πετυχημένης ποιητικής συλλογής.

Το προσεγμένο ποιοτικό έργο:

«ΟΣΟ ΚΡΑΤΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ»,

τώρα πια είναι μια πραγματικότητα.

Η Έλσα Τζούμπα τώρα είναι ποιήτρια, με υπογραφή και σφραγίδα.

Διαβάζεις με μια ανάσα τα 135 ποιήματά της και με το καθένα «δένεσαι» συναισθηματικά.

Νιώθεις μέσα σου περίεργα. Όμορφα.

Να είναι περιορισμένα τα θέματα - η Έλσα γράφει συνήθως για την αγάπη, για τον έρωτα - και συνέχεια με απλούστατη γλώσσα να αγγίζει, να ερεθίζει, να πρωτοτυπεί, .., αυτό είναι ποιητικό ποιητικό κατόρθωμα.

Δύναμη ψυχής.

Δε θα πω περισσότερα...

Σ’ ένα, όμως, θα επιμείνω:

Σε μια τοποθέτηση, σε ένα χαρακτηρισμό, σε μια εκτίμηση, που προέκυψε μετά την επαφή μου με τα πρώτα σκιρτήματα της ποιήτριας.

Ότι η Έλσα Τζούμπα είναι η σύγχρονη Σαπφώ του τόπου μας.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

12/11/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ... χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή, του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/09/2017

Διαβάστε περισσότερα

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να « ρέει » αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου