Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ‘14

Πενιχρή η φωτογραφία.

Δεν διακρίνεις πρόσωπα, πάρα μόνο σκιές.

Είναι δανεισμένη από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Χ. Σκεντέρη (πρώην βουλευτής Κορυτσάς), έκδοση του 1920).

Έρχεται από μακριά, από το 1914, διέσχισε μακρύ δρόμο, πέρασε μπόρες και δεινά και ξεθώριασε.

Όπως και η ιδέα, το κίνημα...

Μετράω - σ’ αυτή τη σπάνια φωτογραφία - κεφάλια αγωνιστών μόνο από ένα χωριό - αυτό της Δερβιτσάνης -

Δε βγάζω άκρη.

Μπερδεύομαι.

Καταλήγω κάπου στα εβδομήντα κεφάλια. (Ζητάω συγνώμη για πιθανό λάθος στη μέτρηση…!)

Βλέπεται τα τουφέκια τα κρατούν όλοι σφιχτά στα χέρια τους.

Είναι σ’ ετοιμότητα.

Άκουσαν για το κίνημα, πήραν καράβι, βάρκα με πανιά... κι ότι άλλο μεταφορικό μέσο βρήκαν κι ήρθαν στην Πατρίδα τους, στα χώματά τους απ’ την ξενιτιά, για να τη λυτρώσουν.

Κάποιοι φορεμένοι με την παραδοσιακή στολή...

Έζωσαν όλοι μαζί - ξενιτεμένοι κι εναπομείναντες στο χωριό - τ’ άρματα.

Διοργάνωσαν Ανεξάρτητο Λόχο της Δερβιτσάνης στη Δερβιτσάνη.

Έγινε όλο το χωριό αντιστασιακό.

Τότε δεν υπήρχε καμιά οργανωτική δομή - κανένα κόμμα, χρώμα, ιδεολογία όπως τώρα -  για να συσπειρώσει κόσμο, να ξεσηκώσει κόσμο.

Τον φώναζε, ζητούσε τη βοήθεια του μόνο η Πατρίδα.  

Κι αυτός σε απόλυτη ετοιμότητα - πιστός αγωνιστής - ανταποκρινόταν στο κάλεσμα.

Για την Πατρίδα ήταν πανέτοιμος να χύσει αίμα, να θυσιάσει τη ζωή του.

Την ανάλυση, την αντιπαράθεση με το σήμερα - που πάνε, πώς χάθηκαν όλες οι αξίες εκείνης της αγωνιστικής εποχής, να την κάνετε από μόνοι σας…

Είστε ικανοί…!!!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

Κυριακή, 13/11/2016