Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΘΑ ΕΝΤΑΧΤΟΥΜΕ (:!)

Αρκετό καιρό γυρόφερνε άφραγκος.

Το χειρότερο κακό όμως ήταν ότι, παρόλο που ήταν άνεργος, το ‘χε ρίξει και στο ποτό.

- Όταν μεθούσε, θεωρούσε τον εαυτό του αρχηγό κι όλοι οι άλλοι γύρω του, του φαινόταν μύγες -.

Είχε μπει η φωτιά, η γκρίνια της φτώχειας - απ’ όλες τις πλευρές - στο σπίτι του.

Και δεν έλεγε να κοπάσει.

Κάποια στιγμή ο Νάκος αναγκαστικώς έβαλε κρησάρα στα μούτρα του - αφού δεν ψηφίζει αλβανικό κόμμα - και χτύπησε πόρτα βουλευτή.

Ο Τάβος τον έβαλε σε δημόσια υπηρεσία, που τη διαχειρίζεται - κυρίως για πελατειακούς λόγους - ο κυβερνητικός συνασπισμός.  

Έτσι ηρέμησε στην οικογένεια η κατάσταση…

Κι ας δεν ήταν ψηφοφόρος του, τον βοήθησε ο βουλευτής της περιοχής;!

- Θα σε ψηφίσω - μην το αμφισβητείς καθόλου - την επόμενη φορά, του υποσχέθηκε ο κακομοίρης.

Έτσι από θητεία σε θητεία … αυξάνεται η στρατιά του κάθε Τάβου …

Πρώτα σπάσαμε στα δύο τον κόσμο μας.  Μετά τον κάναμε πυροστιά … 

Τι διάολο… εμείς οι Βορειοηπειρώτες στο μέλλον σε πόσα άλλα αλβανικά κόμματα, για ένα κομμάτι ψωμί, θα ενταχτούμε;! Δεν υπάρχει τάχα καλύτερη επιλογή;!

Παρόλο που οι Αλβανοί μας φυλακίζουν κιόλας.(!!!)

Ας είμαστε ακόμα και Υπουργοί (!!!)


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
15/10/2016 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017