Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΔΙΚΗ ΠΑΡΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ

(Σκότωσέ με, αλλά απόδειξε την ενοχή…)

Το πρωί ξεκινήσαμε με την απόλυτη πεποίθηση ότι τ’ απόγευμα θα γυρίζαμε στο χωριό μαζί με το Σπύρο.

Ελπίζαμε πολύ ότι θα του ‘βγαζαν τις χειροπέδες μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου - αμέσως μετά την εκδίκαση της στημένης υπόθεσης -  .

Σε καμιά δικαστική συνεδρίαση - ακόμα και στη σημερινή - δεν προέκυψε από τα στοιχεία η κατηγορία ότι ο πρώην Υπουργός καταχράστηκε το «πολυσυζητημέο» ποσό δημοσίου χρήματος.

Απορρέει το λογικό συμπέρασμα ότι άδικα υποφέρει την προφυλάκιση ο «κατηγορούμενος».

Τον προφυλάκισε και τον κρατάει παράλογα στη φυλακή ακόμα ο άσπλαχνος Εισαγγελέας, που εκτελεί σίγουρα - μετά μανίας - εντολές βάρβαρων πολιτικών. Μιας συγκεκριμένης αναίσθητης συμμορίας άρπας. Που χτυπάει φλέβα και σου πίνει αχόρταγα το αίμα.

Παρακολουθώντας από κοντά τη συνεδρίαση της Δίκης Παρωδία ενός πρώην Υπουργού, κατάλαβα τι θα πει να πέσει κανείς στα χέρια της αλβανικής δικαιοσύνης.

Ένιωσα πραγματικά ξένος μέσα στην καρδιά των Τιράνων.

Παρατημένος και περισσότερο από ποτέ Μειονοτικός και απόλυτα ορφανός.

Ισοπέδωσα αυτομάτως μέσα μου - με υπέρβαρο οδοστρωτήρα - μίση και διαφορές.

Ο Σπύρος ΞΕΡΡΑΣ σήμερα - στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του - δεν είναι μόνο φίλος μας, πρώτα είναι αδελφός. 

Ρέει μέσα στις φλέβες μας ίδιο αίμα.

Τον παρατάς, τον αφήνεις σήμερα μοναχό του, σκέψου καλά ότι αύριο έχει τη σειρά ο επόμενος…

Παππά, Ντούλε, Τάβο, Αγγέλη, Μάρτο… είναι η σειρά σου…

Παρόλο που ήταν να βγει - αθώο αποκάλεσε στην καλά τεκμηριωμένη εισήγησή του ο διακεκριμένος δικηγόρος υπεράσπισης, Γκέντσι Γκιοκούταϊ, που ανέφερε - με σεβασμό - και τη Δρόπολη και τη Μειονότητα και τον Έλληνα,

μας τον κράτησαν, δε μας τον έδωσαν το Σπύρο.

Δεν τον ελευθέρωσαν την ίδια στιγμή…

Τις επόμενες 15 μέρες τυραννίας, που μετρούν με μήνες, ίσως με χρόνια μέσα σε κελί…, ο συγχωριανός μας άδικα θα τις υποφέρει.

Όλα αυτά τα παράλογα - παράδοξα - παράξενα που συμβαίνουν σ' έναν πρώην Υπουργό, πάρε με το νου σου πόσο τα πολλαπλασιάζει η διεφθαρμένη - ως το μεδούλι - Αλβανική Δικαιοσύνη στην εκδίκαση ενός οποιουδήποτε απλού πολίτη - σε μοίρα κατηγορούμενου.

Είναι να λυπάσαι και να απορείς.

Υστερόγραφο:

Προτού ξεκινήσει η συνεδρίαση της Δίκης Παρωδία ενός πρώην Υπουργού, ειδοποιήθηκαν τα τηλεοπτικά κανάλια, κι απέσυραν τις κάμερες. 

Κατά τη μέση της δικαστικής συνεδρίασης, όταν όλα τα στοιχεία απέδειχναν έμπρακτα - με χειροπιαστά στοιχεία την αθωότητα - ο εξαρτημένος Εισαγγελέας ξεπόρτισε από την αίθουσα και πήγε για περίπου 5-10 λεπτά προς «νερού» του… 


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

06/09/2016 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017