Μιλήσαμε μόνο λίγα λεπτά μ’ έναν σκεπτικό δικό μας άνθρωπο, που έχει ιδέες, θέληση και πόνο για τον τόπο μας.
Κι εξάγαμε αρκετά συμπεράσματα.
Ο πραχτικός, Βαγγέλης Γκέλιος, σου προτείνει λύσεις.
Αλλά κανείς δεν κάθεται να τον ακούσει.
Δεν τον καλεί να πιει μ' αυτόν ούτε για έναν καφέ…!
«Εκεί που είναι ο κόσμος χρειάζεται υποδομή, μεγαλύτερη προσοχή - σου λέει.
Η Δερβιτσάνη που έχει τον κόσμο και είναι μεγάλο χωριό, να μετατραπεί σε κωμόπολη. Σε βασικό κέντρο. Σε Πρωτεύουσα του τόπου μας. Χωρίς να παραμεληθούν οι άλλες περιοχές...».
Κι αναφέρει τη φράση για να επισφραγίσει δυνατά, πιστά αυτό που είμαστε:
Την οπισθοδρόμηση:
(Χρόνια τώρα πια έχουμε χάσει όλο το φως).
«Κατά το 60 με 70 γύρισε πίσω ο λάλο - Κούλας - γέρος πια και κονομημένος - από την Αργεντινή, για να περάσει την υπόλοιπη ζωή του στο χωριό.
Του έλεγαν τότε οι γοραντζινοί τ' ακουστά τους και συνηθισμένα.
Ότι εκεί - στη μακρινή χώρα - ο κόσμος τρώει με τρικούλι.
Ο μυαλωμένος λάλος "εξηγούσε" - αλλά ποιος να τον καταλάβαινε εκείνη την εποχή - :
«Εσείς φασόλια τρώτε, για φασόλια μολογάτε …!».
Και γελούσε...
Περίεργο. Το ίδιο συμβαίνει ακόμα και σήμερα.
Επικρατεί η καθυστέρηση.
Τα χρόνια κυλάνε, αλλά ο κόσμος δεν αλλάζει ...
Μένει ίδιος.
Κουβαλάει τα ίδια μυαλά.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
24/09/2016
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου