Να πιστεύεις δεξιά, αριστερά… και να εκφράζεις αυτό το πιστεύω, είναι απόλυτο δικαίωμά σου.
Δεν είναι καθόλου κακό κι ούτε σου τ’ απαγορεύει κανείς.
Μάλιστα μπορείς ν’ αντιπαρατεθείς με τον πολιτικό σου αντίπαλο ανοιχτά.
Πολιτισμένα όμως…
Πάντα με επίκεντρο την επίλυση των ζητημάτων, το κοινό καλό.
Αυτό για τον απλό κοσμάκη.
Για τον πρόεδρο της οργάνωσής μας, όμως, δεν ισχύει η ίδια λογική.
Αυτός πρέπει να συμπεριφέρεται αδέσμευτα, να είναι ενωτικός.
Ανεξαρτήτως τι πιστεύει.
Αφού είναι ο εκπρόσωπος όλων μας.
Με τις αναρτήσεις στον τοίχο του στο facebook:
Tου Μαρτίου, που φέρει στο προσκήνιο τη συνάντηση του Λευτέρη Τάλλιου με το Θύμιο Λιώλη.
-Μέσω του δανεισμένου αποκόμματος από το διήγημα «Το τελευταίο καρτέρι» του Θωμά Στεριόπουλου-.
Και με την προχθεσινή ανάρτηση, στην οποία τα «βάζει» με το μπάρμπα Μιλτιάδη.
-Χρησιμοποιεί απόκομμα από το μυθιστόρημα «Mesi» του Θανάση Ντίνου -.
Στις δύο περιπτώσεις αντιβάλλεται της αριστεράς.
Βγάζει έτσι δημοσίως κι έντονα το δεξιό του πρόσωπο.
Προκαλώντας στον κόσμο μας διχασμό.
Με τα επανειλημμένα ατυχήματα ο Λεωνίδας Παππάς από δω και πέρα - κατά την ταπεινή μου γνώμη - δεν μπορεί να είναι πρόεδρος Ομόνοιας.
Πρέπει να πάει σπίτι του.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
01/09/2016
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου