Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ…

Ο παπάς της Καλογοραντζής, μόλις πήρε είδηση την ημερομηνία παρουσίασης του βιβλίου:

“Χριστιανός από παράδοση ή από πίστη”, του Μιχάλη ΒΑΡΣΑΜΗ, εμπνευσμένο κυριολεκτικά από την Αγία Γραφή,


εξοργισμένος ξεκίνησε τον πόλεμο.


Αποκαλεί, χωρίς κανένα λόγο


(αυτό είναι να απορείς)


- σε κηρύγματα στην εκκλησία, στο Μοναστήρι των Ραβενιών κι όπου συναντάει πιστό -


το έργο αιρετικό.


Και το συγγραφέα, ερχόμενο σκοπίμως από την Αμερική στον τόπο μας, για να κάνει ζημιά,


να καταστρέψει την Ορθόδοξη Θρησκεία μας...


Πέρασε το ατυχές μήνυμα:


“Κόσμε στις 19 Αυγούστου μην συμμετέχεις στην κακόβουλη εκδήλωση!”.


Ο “απεσταλμένος” του Θεού, ρίχνει με το φτυάρι λάσπη σε ένα βιβλίο με πεντακάθαρο θρησκευτικό περιεχόμενο.


Έλα όμως που το υγιέστατο κοινό - ο μυαλωμένος κόσμος μας - που δεν παρασύρεται, που δεν υπακούει σε ανόητες υπαγορεύσεις, σε άστοχα ξελαρυγγίσματα,


πήρε την απόφαση και γέμισε - με την παρουσία του - τον υπέροχο χώρου του Prince lounge Bar.


Συμπαραστάθηκε ενεργά στην όμορφη, πρωτότυπη εκδήλωση.


Δεν φοβήθηκε καθόλου το μπάμπουλα…


Που... ίσως να ήταν κι αυτός ανάμεσά μας,

αόρατος, άψυχος,

αλλά δεν τόλμησε να βγάλει λαλιά.


Δεν εμφανίστηκε.



Γιώργος ΜΥΤΥΛΗΣ

21/08/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...