Όπως να την πάρεις είναι η ζωή.
Θέλεις το ρίχνεις στη δουλειά, θέλεις την αράζεις ή παριστάνεις τον τρελό…
Δικαίωμά σου είναι.
Διαλέγεις και παίρνεις.
Τα παιδιά προτιμούν το ξενύχτι, τη διασκέδαση και η μέρα μετά, όλη, είναι στη διάθεση του ύπνου.
Όταν τα άλλα μέλη της οικογένειας κάθονται να γευματίσουν, αυτά παίρνουν πρωινό...
Εγκέφαλος, όμως, που πάει να πάρει μπρος μετά το μεσημέρι, δεν αποδίδει...
- Πώς να δεχτώ απόψεις μερικών ότι οι νέοι θα κάνουν τη δική τους επανάσταση -.
Δεν είναι επιλογή των παιδιών η στάση αυτή. Του συστήματος είναι.
Τα έκανε όλα σαν να είναι προϊόν ίδιου εργοστασίου.
Που τους ενθαρρύνει την αδιαφορία.
Να παρατούν το βιβλίο, το σχολείο, την έρευνα... και να ασχολούνται με τ’ ασήμαντα. Τα ευκαιριακά…
Προτού το σύστημα προκαλέσει την κρίση, πήρε το αυθόρμητο κομμάτι του πλανήτη - τη νεολαία και την προώθησε στο facebook.
Της χαλίνωσε το νου. Ασφαλώς, προς όφελός του.
Τη διαιώνιση.
Τα παιδιά μας, όχι όλα, αλίμονο, ένα μεγάλο ποσοστό, μας τα πήρε το σύστημα.
Και τα οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, στο στημένο παιχνίδι του.
Τα έχει υπό έλεγχο και υπό εξάρτηση.
Η Μορφίνη, σαν βασική δραστική ουσία…, δεν είναι το μόνο ναρκωτικό. Αυτό απλά φαίνεται.
Είναι κι άλλες, αναρίθμητες εξαρτήσεις…, ορατές κι αόρατες.
Σεβαστοί μου γονείς προσέξτε τα παιδιά σαν τα μάτια σας!
Γιατί είναι τα μάτια μας!
Το μέλλον του πλανήτη!
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
30/03/2014
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου