Ρωτάω πολλούς δικούς μας τι είναι η ενότητα για μας; Η απάντηση ρηχή.
Διαπιστώνεις στο σκεπτικό του καθενός μόνο αντιφάσεις. Σύγχυση σκέψης. Πρώτον και κύριο εμείς οι βορειοηπειρώτες πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε ορθά.
Οι περισσότερες απαντήσεις, δυστυχώς, είναι αγκλίτσα που τραβάει προς το βοσκό.
Προς το κόμμα, που σπρώχνει τον απλό Βορειοηπειρώτη σε ερεθισμένη, οξύθυμη, αδιανόητη αντιπαράθεση.
Σαν να γεννήθηκε και μεγάλωσε ο κάθε οπαδός εδώ, μαζί με το κόμμα της «ψυχής» του.
Κι ας δοκίμασε αράδα ελληνικά κόμματα, κυβερνήσεις, που «προστατεύουν» τα Μειονοτικά μας δικαιώματα στην Αλβανία, κι εδώ στην Πατρίδα τα αναιρούν.
Τα παραβιάζουν βάναυσα.
Μας χειρίζονται χειρότερα από Μειονοτικούς.
Η ενότητα δεν είναι σχήμα λόγου. Ούτε επιθυμία του καθενός, ξεχωριστά. Κι ούτε - έλα εσύ μαζί μου να ψηφίσεις αυτόν που επιθυμώ εγώ -.
Είναι συγκεκριμένη πράξη. Που ευτυχώς ή δυστυχώς, τη διαχειρίζονται οι πολιτικοί.
Τον κόσμο τον ενώνεις με τη επίλυση του ζητήματος. Κι εργάζεσαι γι’ αυτόν με αυταπάρνηση.
Αφού ζητάς σταυρό απ’ αυτόν, ποτέ δεν τον σταυρώνεις.
Φέρνω ένα απλό παράδειγμα που εξυπηρετεί την ιδέα της ενότητας. Από ευχάριστο διάλογο που είχα πρόσφατα μ’ έναν μυαλωμένο νεαρό αριστερό. Σου λέει ο άνθρωπος: «Εάν ο κάθε βορειοηπειρώτης, ανεξαρτήτως με ποιο κόμμα κατεβαίνει, θα έλυνε το ζήτημα της επαναφοράς του επιδόματος -σύνταξης του ΟΓΑ των παππούδων και παραμέριζε και την άσκοπη, την παράλογη βόλτα τους, πάνω - κάτω, με τα λεωφορεία, εγώ θα τον ψήφιζα».
Η απλή λογική ενός δεσμευμένου πολιτικά ψηφοφόρου λέει ότι το κοινό πρόβλημα ενώνει.
Ο πολιτικός μας, αφού ξέρει καλά τι του ζητάει ο ψηφοφόρος του προεκλογικά - σε γενικές γραμμές - πράττει, αγωνίζεται να του εκπληρώσει το αίτημα.
Ο υποψήφιος βορειοηπειρώτης ευρωβουλευτής πίεσε. Κι αποκόμισε μόνο υπόσχεση - δέσμευση προσωπική Πρωθυπουργού. Κι έκανε την ελπίδα φυλλάδιο. Και το διανέμει τώρα παντού.
Και στα πάτρια εδάφη.
Πουλάει προεκλογικά στους μαραζωμένους παππούδες μας, με παλιομοδίτικο τρόπο, χαμένη ελπίδα…
Η ενότητα έτσι θίγεται. Προσβάλλεται.
Κι αποκομίζεις έτσι αγανάκτηση, οργή λαού.
Συγκεκριμένα του ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗ.
Η 10-μηνη παράταση του βιβλιαρίου υγείας του ΟΓΑ, που είναι θετική εξέλιξη, σε οδηγεί στον υποτιθέμενο διάλογο: «Μου ζήτησες ορισμένα πράγματα; Εγώ αυτό σου δίνω!».
Τότε η απάντηση του ψηφοφόρου στις κάλπες θα είναι: «Όσο μου έδωσες, τόσο σου δίνω».
Μικρό ποσοστό ψήφων.
Το μεγαλύτερο - αδέσμευτα - θα πάει αλλού. Θα διανεμηθεί παντού. Κυρίως σε μικρά κόμματα. Για να δυναμώσουν, να μεγαλώσουν. Με σκοπό να αδυνατίσουν τα μεγάλα, που προκαλούν…
…Με μια αυτοκτονία κακόμοιρου Έλληνα κάθε μέρα.
Θα ήταν πολύ σωστή η τακτική εάν ο υποψήφιος βορειοηπειρώτης ευρωβουλευτής θα αντιδρούσε δυναμικά. Θα έλεγε στο αγαπημένο του κόμμα με πόνο ψυχής: Έχω εδώ στο χέρι μου 120 χιλιάδες ψήφους. Το ανοίγω και τους παίρνεις. Εάν λύσεις ένα, δύο, τρία…ζητήματα βασικά...
Δεν παραδίνεσαι δίχως αντίκρισμα, δίχως όρους και προϋποθέσεις.
Έχεις δικαίωμα να παίξεις πολιτικά. Όπως παίζει και το κόμμα σου μαζί σου.
Αφήνεις τη λύση μεσοδρομίς; Βάζεις το κόμμα μπροστά από το ζήτημα; Όπως την άμαξα μπροστά από τ' άλογα ; Κάνεις μεγάλη ζημιά. Κι ο κόσμος τότε σε αγνοεί.
Έτσι χαλάς την ενότητα. Αφού ξέρεις καλά ότι λύση είναι η ενότητα.
Πριν κλείσω κι ένα τελευταίο σκεπτικό - νομίζω, σημαντικό μήνυμα - πάνω στην ενότητα:
Η ενότητα φέρνει κοντά τους δύο υποψηφίους Βορειοηπειρώτες ευρωβουλευτές. Τον Λευτέρη ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ και την Ελεάνα ΖΙΑΚΟΥ.
Δεν πλησιάζει τον ένα και τον άλλο τον πετάει μακριά. Τους παίρνει τους δύο από το χέρι και τους βάζει να περπατήσουν χέρι - χέρι. Τους οδηγεί στον κόσμο να παρουσιάσουν ξεχωριστά τις προτάσεις τους. Και να κριθούν.
Η αλαζονεία σκοτώνει!
Προσοχή!
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
02/05/2014
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου