Δεν γνώριζα ότι το Άγιον Όρος είναι κράτος, που για να το επισκεφτείς χρειάζεσαι ειδική άδεια, βίζα.
Σε συνοριακή διάβαση κυματίζουν οι σημαίες δύο κρατών: Ελλάδας και Άγιου Όρους.
Οι τελωνειακοί - πας από ξηρά ή θάλασσα - σε ελέγχουν κανονικά…
Ο προορισμός μας είναι η Μονή
Βατοπαιδίου, που έγινε ντόρος στα ΜΜΕ, για το μεγάλο σκάνδαλο.
Ο γέροντας Εφραίμ όσο είχε βγει από της φυλακής τα κάγκελα αθώος…
Στο νου μου διατηρώ νωπά όλα τα περίεργα:
Τη μεγάλη βαριά ξύλινη πόρτα της Μονής, που αν δεν έμπαινες την κατάλληλη ώρα μέσα, μαντάλωνε κι έμενες έξω.
Το μαύρο ράσο των μοναχών που σε έπινε, που σε έπνιγε…
Την καμπάνα που σε ξυπνούσε από νωρίς το πρωί, για να πήγαινες στη λειτουργία.
Τον ξύλινο κόπανο που σε καλούσε πρωί και μεσημέρι για φαγητό…
Τους μοναχούς να σου κάνουν καρτέρι έξω από το μαγειρείο…, για να σε καλέσουν για δουλειά στο περιβόλι…
Το θεϊκό, το απρόοπτο, ας το πω έτσι, ήταν… μόλις πάτησε το πόδι μου στον άγιο τόπο, κατά περίεργο τρόπο έχασα την αίσθηση του χρόνου…
Κι ήθελα να μην μείνω για πολύ εκεί…
Είδα και λυπήθηκα απελπισμένους νεαρούς από τη ζωή, που επέλεξαν για ανακούφιση την απομόνωση.
Επισκέφτηκα νεκροταφείο μοναχών σ’ ένα κομμάτι έρημης γης, δίπλα στη θάλασσα.
Πρόβλεπα να βγω αντίπερα, σε μοναχικό νησί, να συναντήσω ασκητή…
Να δω από κοντά τη σπηλιά που κατοικεί, τη μυστήρια πρωτόγονη, λιτή ζωή του εκεί, αλλά δεν μπόρεσα…
Προβλέψαμε να φύγουμε από το Άγιον Όρος με τον φίλο μου, τον Παντελή, αφού ανάψαμε στον Παντελέημονα απόγευμα ένα κερί, αλλά το καράβι δεν τ’ άφησε ν’ αγκυροβολήσει στη Ρωσική πανέμορφη Μονή η θαλασσοταραχή…
Και σ’ άλλο σημείο - πάνω στη φυγή - μας έκοψε η θάλασσα την δόρμο …
Κι όμως, βγήκαμε την ίδια μέρα νύχτα στη στερεά - στην Ουρανούπολη.
Είδαμε και ζήσαμε παρά πολλά, σε διάρκεια ενός πενταήμερου σε πέντε Μονές:
Θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική, τα ξυλόγλυπτα, τους θόλους, τα μωσαϊκά, τη λιθόστρωση, τα μονοπάτια, τα γιοφύρια, τα πηγάδια με μαγκάνια και τριχιές…
Αλλά… να δούμε από κοντά πώς ζει ο μοναχός σε κελί, δεν μας το επέτρεψε κανείς…
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
10/02/2016
Σε συνοριακή διάβαση κυματίζουν οι σημαίες δύο κρατών: Ελλάδας και Άγιου Όρους.
Οι τελωνειακοί - πας από ξηρά ή θάλασσα - σε ελέγχουν κανονικά…
Ο προορισμός μας είναι η Μονή
Βατοπαιδίου, που έγινε ντόρος στα ΜΜΕ, για το μεγάλο σκάνδαλο.
Ο γέροντας Εφραίμ όσο είχε βγει από της φυλακής τα κάγκελα αθώος…
Στο νου μου διατηρώ νωπά όλα τα περίεργα:
Τη μεγάλη βαριά ξύλινη πόρτα της Μονής, που αν δεν έμπαινες την κατάλληλη ώρα μέσα, μαντάλωνε κι έμενες έξω.
Το μαύρο ράσο των μοναχών που σε έπινε, που σε έπνιγε…
Την καμπάνα που σε ξυπνούσε από νωρίς το πρωί, για να πήγαινες στη λειτουργία.
Τον ξύλινο κόπανο που σε καλούσε πρωί και μεσημέρι για φαγητό…
Τους μοναχούς να σου κάνουν καρτέρι έξω από το μαγειρείο…, για να σε καλέσουν για δουλειά στο περιβόλι…
Το θεϊκό, το απρόοπτο, ας το πω έτσι, ήταν… μόλις πάτησε το πόδι μου στον άγιο τόπο, κατά περίεργο τρόπο έχασα την αίσθηση του χρόνου…
Κι ήθελα να μην μείνω για πολύ εκεί…
Είδα και λυπήθηκα απελπισμένους νεαρούς από τη ζωή, που επέλεξαν για ανακούφιση την απομόνωση.
Επισκέφτηκα νεκροταφείο μοναχών σ’ ένα κομμάτι έρημης γης, δίπλα στη θάλασσα.
Πρόβλεπα να βγω αντίπερα, σε μοναχικό νησί, να συναντήσω ασκητή…
Να δω από κοντά τη σπηλιά που κατοικεί, τη μυστήρια πρωτόγονη, λιτή ζωή του εκεί, αλλά δεν μπόρεσα…
Προβλέψαμε να φύγουμε από το Άγιον Όρος με τον φίλο μου, τον Παντελή, αφού ανάψαμε στον Παντελέημονα απόγευμα ένα κερί, αλλά το καράβι δεν τ’ άφησε ν’ αγκυροβολήσει στη Ρωσική πανέμορφη Μονή η θαλασσοταραχή…
Και σ’ άλλο σημείο - πάνω στη φυγή - μας έκοψε η θάλασσα την δόρμο …
Κι όμως, βγήκαμε την ίδια μέρα νύχτα στη στερεά - στην Ουρανούπολη.
Είδαμε και ζήσαμε παρά πολλά, σε διάρκεια ενός πενταήμερου σε πέντε Μονές:
Θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική, τα ξυλόγλυπτα, τους θόλους, τα μωσαϊκά, τη λιθόστρωση, τα μονοπάτια, τα γιοφύρια, τα πηγάδια με μαγκάνια και τριχιές…
Αλλά… να δούμε από κοντά πώς ζει ο μοναχός σε κελί, δεν μας το επέτρεψε κανείς…
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
10/02/2016
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου