ΤΕΤΟΙΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΝΤΑΙ!

(Δεν είναι ένας και δυό, είναι όλο το χωριό, γι' αυτό και το κάνω θέμα)

Άσχετοι με τ’ αντικείμενο...

-το ξαναλέω:  γράφουν τώρα κι όσοι  δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους -

καθώς μαθαίνουν ότι συντάσσεις, επιμελείσαι, σελιδοποιείς και προωθείς βιβλία για έκδοση σε τυπογραφείο, έρχονται σε βρίσκουν και σου παρουσιάζουν ανορθόγραφα, ασύντακτα κείμενα…

Γραμμένα στο γόνατο.

Σε παρακαλούν, σου γίνονται ροκάνι, ώστε μ’ αυτά τα πίτουρα να τους φτιάξεις βιβλίο.

Κοπιάζεις πολύ πάνω στις ασυναρτησίες τους, κουράζεις τζάμπα τον εγκέφαλο, προσπαθείς να βάλεις τάξη εκεί που δεν βάζεται…

Με χίλιους δυο τρόπους φέρνεις, το δήθεν λογοτεχνικό, ιστορικό, επιστημονικό υλικό, σε δημοσιεύσιμο επίπεδο, σε ικανοποιητική κατάσταση, μορφή…

Ώστε να είναι κάπως διαβάσιμο από τ' αναγνωστικό κοινό.

(Παράλληλα με αναπτερώνουν, τα πολλά θετικά παραδείγματα. Μου προσφέρουν χαρά με την πένα τους, με το ποιοτικό περιεχόμενο οι καλοί δημιουργοί).

Το περίεργο είναι ότι:

Ο άσχετος με τα γράμματα, ο απαίδευτος με τη μάθηση, με συγγραφικό έργο πλέον, έρχεται μια καλή μέρα και σου παριστάνει, κι εσένα του ίδιου ακόμα, που έφτιαξες το βιβλίο του από την αρχή, έστυψες το μυαλό σου - το δημιουργό, το λογοτέχνη…

Το μεγάλο και τρανό συγγραφέα...

Δεν σου 'ρχεται να σκάσεις(;!)

"Ξέχασε" ο άνθρωπος τ’ αχύρατα, που σου παρέδωσε κι έστησες μ’ αυτά θημωνιά…

Τέτοιοι συγγραφείς - της πλάκας, της οκάς  - από δω και πέρα να μου λείπονται.

Κι ας πεθάνω - σοβαρά το λέω - της πείνας…

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

14/06/2016