Σ’ ορισμένους φίλους μου θαυμάζω πραγματικά την καθαρή σκέψη
τους.
Την ωραία έκφρασή τους.
- Η ποιότητα του λόγου έχει τεράστια σημασία -.
Σε όποιους διακρίνω φλέβα λογοτέχνη, τους παροτρύνω να γράψουν
κιόλας το ποίημα, το διήγημα, το σκίτσο, το πορτραίτο τους.
Πάνω στον ενθουσιασμό υπόσχονται ότι θα το κάνουν, θα μου το φέρουν κιόλας να το δω, αλλά συνήθως
η βαρεμάρα υπερτερεί…
Κι όταν αποφασίζει κανείς να γράψει, η ιδέα και μόνο ότι βρίσκεται
μπροστά σε χαρτί, σε υπολογιστή, σε ευθύνη,
τον αγχώνει…
Αυτό μου συμβαίνει κι εμένα.
Όχι όμως σε γραπτό λόγο, στον προφορικό.
Στην εκφώνηση.
Προσπαθώ, μέρες τώρα με το λογογράφο - ειδικό πρόγραμμα - να γράψω τις σκέψεις μου, τις απόψεις μου μέσω εκφώνησης σε κείμενο στο word - μεγάλη διευκόλυνση μας προσφέρει η
σύγχρονη τεχνολογία - αλλά δεν τα καταφέρνω…
Μπροστά στον υπολογιστή, σε μικρόφωνο, έχω τρακ.
Τα χάνω.
Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, να συντονιστώ...
Μου μοιάζει σαν να ‘μαι εκτεθειμένος, μπροστά σε κοινό.
Δεν είμαι της
εκφώνησης, αλλά του πληκτρολογίου.
Ένα βήμα πιο μπροστά απ’ τη γενιά που ρίχνει τη σκέψη της
ακόμα με μολύβι σε χαρτί.
Διατηρώντας την «παράδοση».
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
28/06/2016
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου