Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ

Ο παλιός τυπογράφος και καλός μου φίλος, Κώστας ΛΑΓΙΟΣ, ήθελε να θυμηθεί τα παλιά. 

Να ταξιδέψει στο παρελθόν του...

Να φέρει στο νου του, έστω για λίγο, τα 40 χρόνια εργασίας του.

Να βγάλει τον πόνο του.

Αυτός ήταν ο λόγος της σημερινής επίσκεψής του στο τυπογραφείο «ARGJIRO”, που προτρέχει, στέκει στην κορυφή... 

Τον ξενάγησα με προθυμία και μεγάλο σεβασμό σ’ όλους τους χώρους παραγωγής…

Στο χώρο εκτυπώσεων, καθώς ήρθε σ’ επαφή με την έντονη μυρωδιά από χρώμα και διαλυτικό, γέμισε η ψυχή του με τυπογραφείο. 

Βλέποντας τα σύγχρονα μηχανήματα - δεν έχει καμιά σχέση το νέο με το παλιό τυπογραφείο που σε πότιζε δηλητήριο - αντιμόνιο και λοιπά - ο Κώστας αναπόλησε... 

Αλλά και νοστάλγησε...

Θυμήθηκε την κάσα, απ’ την οποία έπαιρνε τα πεζά, τα κεφαλαία γράμματα - μαύρα, ημίμαυρα, λευκά - τα σύμφωνα, τα φωνήεντα, τα σημεία στίξεως, τα διαστήματα, τους αριθμούς...

...και τα αράδιαζε με υπομονή.

Ετοίμαζε μ' αυτά το πλαίσιο για την εκτύπωση της ελληνόφωνης εφημερίδας "Λαϊκό Βήμα", του βιβλίου, του περιοδικού...

(Ακόμα και σήμερα μπορεί να κάνει κάλλιστα αυτή τη δουλειά.

Μάλιστα - όπως εκφράζεται ο ίδιος - με κλειστά μάτια.).

Φεύγοντας πήρε μαζί του αυτό που ήθελε: Τη μυρωδιά του τυπογραφείου... Κι αισθάνθηκε όπως παλιά.

Όμορφα!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
04/06/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...