Στο Ζερβάτι της Άνω Δρόπολης πριν το '90 συνέβηκε το γεγονός.
Σ’ ένα καπνοχώραφο, στα ριζά του χωριού.
Πήγε να ελέγξει την ταξιαρχία γεωπόνος από το Τμήμα Γεωργίας
της Εκτελεστική Επιτροπή της επαρχίας.
Παρακολούθησε από κοντά το σκάλισμα των καπνών.
Κάθισε πάνω στο κεφάλι μιας συνεταιρίστριας.
Με καλή θέληση, ωραία συμπεριφορά σπουδασμένου ειδικού
στο εξωτερικό, που έτρεφε μέσα του σεβασμό για τον αγρότη, είπε στην
Ευανθία:
- … Μπήξε βαθύτερα το σκαλιστήρι στη γη, μάζεψε γύρω από τη
ρίζα περισσότερο χώμα. Έτσι βοηθάς καλύτερα το φυτό…!!!
Σηκώνει τη λυγερή μέση της η συνεταιρίστρια, ρίχνει αθώο
βλέμμα στο γεωπόνο και του απαντάει…
- Αυτή η δουλειά δεν γίνεται τρώγοντας για μεσημέρι ξύδι
τριμμένο - με νερό και ζάχαρη.
Πάγωσε ο άνθρωπος, δεν ήξερε τι να πει.
Έκανε μόνο, με τον έξω κόσμο που σπούδασε, μέσα του τη
σύγκριση…
Την αντιπαράθεση...
Και την έκλεισε τότε μέσα του.
Για να μην έκανε ζημιά, δεν την είπε πουθενά.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
21/05/2016
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου