Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΥΦΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ - Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ

Φόρεσε την παραδοσιακή δροπολίτικη ενδυμασία η προγιαγιά μου, η γιαγιά μου, η μάνα μου, η αδελφή μου, η γυναίκα μου…

Στολίζονται μ' αυτή σήμερα, σχεδόν όλες οι καλλονές…

Όσες φορές αντικρίζω αυτή τη νυφική ενδυμασία, χαίρομαι αφάνταστα...

Τα χάνω … Χάνομαι κυριολεκτικά.

Προσοχή! Αυτή δεν είναι νυφική φορεσιά … !!!

Είναι ευαισθησία - δυνατό δροπολίτικο συναίσθημα, που σε παίρνει και σε πάει όπου αναβλύζει η παράδοση.

Σ’ όλη την οικουμένη - ποιος την είδε και δεν την θαύμασε;!

Μπροστά της δεν μαρμάρωσε;!

Η Ρόμπιν, απ’ άλλη ήπειρο, που ερωτεύτηκε τον Μιχάλη ΒΑΡΣΑΜΗ, το συγγραφέα του ελκυστικού βιβλίου: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ από ΠΑΡΑΔΟΣΗ ή από ΠΙΣΤΗ;», φόρεσε στο γάμο της τη λαμπερή νυφική δροπολίτικη στολή...

... Κι έγινε πεταλούδα!

Την έβγαλαν οι Γοραντζινοί από την πόρτα του Παππά, τη συνόδεψαν οι γαμήλιοι - στο στεφάνωμα - στην εκκλησία του χωριού…

Χόρεψαν όλοι μαζί κάτω από το γέρο πλάτανο.

Χάρηκε όλο το χωριό… σαν σε κοινή γιορτή.

… Αργά τη νύχτα, στο σπίτι του γαμπρού, έριξε η Αντωνέτα το ρύζι, έσπασαν την κουλούρα, άλειψαν μαζί - νύφη και πεθερά - με μέλι το πράκι της πόρτας - για να περάσουν μελένια ζωή.

Τραγούδησαν παραδοσιακά. Δεν παρέλειψαν κανένα έθιμο.

Τι ωραία!

Φόρεσε η Αμερικανίδα τη νυφική δροπολίτικη ενδυμασία στην Καλογοραντζή. Άλλη ολόιδια ενδυμασία, κεντημένη με μεράκι από την Λίντα Τσέκα, έφτασε στην Αμερική.

Σε άλλο «πλανήτη».

Τη φοράνε, σε κορυφαίες εκδηλώσεις, για την Ελλάδα και τον τόπο μας, που διοργανώνονται πέρα από τον Ατλαντικό ωκεανό, τα λυγερά κορίτσια μας.

Η παραδοσιακή μας ενδυμασία κάνει, περήφανα, το γύρο του κόσμου.

Είναι ο καλύτερος πρεσβευτής.

   
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
14/05/2016  



  






  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017