Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΥΦΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ - Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ

Φόρεσε την παραδοσιακή δροπολίτικη ενδυμασία η προγιαγιά μου, η γιαγιά μου, η μάνα μου, η αδελφή μου, η γυναίκα μου…

Στολίζονται μ' αυτή σήμερα, σχεδόν όλες οι καλλονές…

Όσες φορές αντικρίζω αυτή τη νυφική ενδυμασία, χαίρομαι αφάνταστα...

Τα χάνω … Χάνομαι κυριολεκτικά.

Προσοχή! Αυτή δεν είναι νυφική φορεσιά … !!!

Είναι ευαισθησία - δυνατό δροπολίτικο συναίσθημα, που σε παίρνει και σε πάει όπου αναβλύζει η παράδοση.

Σ’ όλη την οικουμένη - ποιος την είδε και δεν την θαύμασε;!

Μπροστά της δεν μαρμάρωσε;!

Η Ρόμπιν, απ’ άλλη ήπειρο, που ερωτεύτηκε τον Μιχάλη ΒΑΡΣΑΜΗ, το συγγραφέα του ελκυστικού βιβλίου: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ από ΠΑΡΑΔΟΣΗ ή από ΠΙΣΤΗ;», φόρεσε στο γάμο της τη λαμπερή νυφική δροπολίτικη στολή...

... Κι έγινε πεταλούδα!

Την έβγαλαν οι Γοραντζινοί από την πόρτα του Παππά, τη συνόδεψαν οι γαμήλιοι - στο στεφάνωμα - στην εκκλησία του χωριού…

Χόρεψαν όλοι μαζί κάτω από το γέρο πλάτανο.

Χάρηκε όλο το χωριό… σαν σε κοινή γιορτή.

… Αργά τη νύχτα, στο σπίτι του γαμπρού, έριξε η Αντωνέτα το ρύζι, έσπασαν την κουλούρα, άλειψαν μαζί - νύφη και πεθερά - με μέλι το πράκι της πόρτας - για να περάσουν μελένια ζωή.

Τραγούδησαν παραδοσιακά. Δεν παρέλειψαν κανένα έθιμο.

Τι ωραία!

Φόρεσε η Αμερικανίδα τη νυφική δροπολίτικη ενδυμασία στην Καλογοραντζή. Άλλη ολόιδια ενδυμασία, κεντημένη με μεράκι από την Λίντα Τσέκα, έφτασε στην Αμερική.

Σε άλλο «πλανήτη».

Τη φοράνε, σε κορυφαίες εκδηλώσεις, για την Ελλάδα και τον τόπο μας, που διοργανώνονται πέρα από τον Ατλαντικό ωκεανό, τα λυγερά κορίτσια μας.

Η παραδοσιακή μας ενδυμασία κάνει, περήφανα, το γύρο του κόσμου.

Είναι ο καλύτερος πρεσβευτής.

   
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
14/05/2016  



  






  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...