Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ

(Πώς γίνεσαι πλούσιος στην ψυχή!)

Για να βοηθήσω φίλο μου, που ενδιαφερόταν - έναντι πληρωμής - να συγκεντρώσει κόσμο σε αίθουσα πολυτελέστατου ξενοδοχείου στην Αθήνα, όπου ο Τζίμι, μέσω σεμιναρίων, θα μας μάθαινε πώς γίνεσαι εκατομμυριούχος, αναγκάστηκα να συμμετέχω κι εγώ.

Μιλούσε ο Αμερικανός,  έγραφε σε πίνακα, μας έδειχνε εικόνες σε μόνιτορ.

Μας έλεγε πρακτικά πώς έγινε ο ίδιος πλούσιος.

Απ’ τα όσα παρακολούθησα τότε, ένα πράγμα μου καρφώθηκε καλά στο νου.

Η λέξη ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ.

Χώνεψα καλά την έννοια και το ρόλο της.

Είπε ο αφηγητής:

«Μέσα στο παιχνίδι του κέρδους είναι και η χρεοκοπία. Αλλά… άμα είσαι αξιόπιστος - με δουλειά, συμπεριφορά και λοιπά, έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη των συνεργατών, φίλων και γνωστών - δανείζεσαι άνετα και με τα δανεικά στήνεις αμέσως την επιχείρηση.

Και κερδίσεις ξανά λεφτά.

Όλα αυτά εγώ προσωπικά, που δεν ξέρω από επιχειρηματικές πράξεις, κι ούτε μπορώ να γίνω πλούσιος, τα ερμήνευσα διαφορετικά.

Την επιχειρηματική αξιοπιστία την είδα από άλλη οπτική γωνία:

Σαν αξιοπιστία σε συμπεριφορά.

Στις ανθρώπινες σχέσεις στη ζωή.

Όσο καλά συμπεριφερθείς με τον δικό σου, με το φίλο σου, με το κοινό, τόσο αξιοπρεπής, αξιόπιστος είσαι.

Και τότε σε δύσκολες στιγμές, κανείς δεν θα σε αφήσει να χαθείς.

Θα σε στηρίξουν.

Ανακεφαλαιώνω:

Από τα σεμινάρια με θέμα: πώς γίνεσαι εκατομμυριούχος, δεν βγήκα χαμένος.

Διδάχτηκα κάτι πιο σοβαρό, πιο δυνατό, πιο ανθρώπινο. 

Το πώς γίνεσαι πλούσιος στην ψυχή…!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
28/04/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...