Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ Μ’ «ΕΣΤΕΙΛΕ» ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ….!!!


Ένα ελκυστικό βιβλίο υπό έκδοση…


Βρίσκεται στο πιεστήριο το ελκυστικό βιβλίο του Μιχάλη ΒΑΡΣΑΜΗ.

Με έναν εκπληκτικό τίτλο που σου βάζει το μυαλό σε δουλειά, σε σκέψη:

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ από ΠΑΡΑΔΟΣΗ ή από ΠΙΣΤΗ;».

Και με περιεχόμενο που σε συναρπάζει.

- Είναι γραμμένο με αγάπη κι ακτινοβολεί αγάπη -.

Είναι εμπλουτισμένο με βιωμένα περιστατικά και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο συγγραφέας σ' αυτό συνδυάζει επιτυχώς τη λυτή περιγραφή με την εύστοχη ανάλυση…

Όποιο βιβλίο συντάσσω, επιμελούμαι…, περιλαβαίνει το δείγμα η μάνα μου, βάζει τα χοντρά γυαλιά της - όπως τη βλέπεται στην εικόνα - και πέφτει με τα μούτρα πάνω του.

Το «ξεκοκαλίζει».

Αυτή είναι ο πρώτος αναγνώστης και του βιβλίου του Μιχάλη ΒΑΡΣΑΜΗ.  


…και το όμορφο μπέρδεμα.


Ο συγγραφέας τηλεφώνησε ψες από Αμερική, για να μάθει σε ποια φάση βρίσκεται η έκδοση του βιβλίου του:

Σηκώνει το ακουστικό η μάνα μου:

«Ποιος είναι;».  

«Θα ήθελα το Γιώργο!».  

«Δεν είναι εδώ, εσύ ποιος είσαι;».

«Είμαι, ο Μιχάλης».

«Ο Γιώργος βγήκε… και μου είπε ότι έρχεται προς εσένα…».

Είπα στη μάνα μου, όταν ξεπόρτισα, πάω για λίγο στο Μιχάλη Παγούνη, το φίλο μου γεωπόνο, που πουλάει φυτά, φυτοφάρμακα και συμβουλεύει αγρότες…

Μιχάλης για Μιχάλης έγινε τ’ όμορφο μπέρδεμα.

Η μάνα μου ψες μ’ «έστειλε» στην Αμερική…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

26/04/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...