Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΤΟ ΚΟΥΤΣΟΥΡΟ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

(Παρέμβαση)

«Λάθος που σύλλαβαν το Σπύρο Ξέρρα

- του πέρασαν - σαν να ‘ναι εγκληματίας - χειροπέδες -

Αδίκως υποφέρει την προφυλάκιση -

κακώς που βρίσκεται ακόμα πίσω από τα κάγκελα…».  

(Αυτά ακούς να λέγονται καθημερινώς ακόμα και από πολιτικούς αντιπάλους και θυμωμένα άτομα από πιθανά λάθη του πρώην Υπουργού…) 

Για την Αλβανική Δικαιοσύνη:

Όταν στερείς, στη γενικότητα, συνειδητά, ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, χρειάζεται προσοχή στο πώς θα χειριστείς Μειονοτικό. 

Η ανάκριση κάλλιστα μπορούσε να διεξαχθεί με τον «κατηγορούμενο» έξω.  

Ίσως ν’ ανακαλύφθηκε κατάχρηση δημοσίου χρήματος,

χέρι  όμως Υπουργού - υπογραφή - αποτυπώματα, που κοσκινίζονται με μανία από αρμόδιες αρχές, όπως διαρρέει το μυστικό, δεν βρίσκουν πουθενά.   

Την πάταξη διαφθοράς που τη ζητάει επίμονα, σ’ αυτή τη διεφθαρμένη χώρα ως το μεδούλι, ο εξωτερικός παράγοντας, που να ξεκινάει από ψηλά,

θα ήταν καλά η Αλβανική Δικαιοσύνη να την εφαρμόσει παραδειγματικά πρώτα σ’ Αλβανό.

κι έπειτα σε Βορειοηπειρώτη;!

Αυτή η Δικαιοσύνη, ενώ επιχειρεί να πάρει το κεφάλι του Έλληνα…

…αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθερα, όσους οπλοφορούν παράνομα, εκβιάζουν διαρκώς, πυροβολούν εν ψυχρό κι είναι φοβερά επικίνδυνοι για το κοινό:

στυγερούς δολοφόνους, εγκληματίες, που βρίσκονται και μέσα στη Βουλή…

Για μας τους Βορειοηπειρώτες συνιστώ:

Μέσα στα θετικά… πάνω στη δουλειά για το κοινό καλό … όσα λάθη κι αν έκανε κάποιος από μας..., είναι ντροπή και αίσχος - σε δύσκολη στιγμή -  να τρίβουμε τα χέρια μας, 

να τον αφήνουμε μόνο του,

ορφανό.

Είναι σαν να τον παραδίνουμε με τα χέρια μας!

Σαν να παραδίδει ο καθένας μας τον δικό του εαυτό…!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

04/03/2016 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...