ΔΕΙΓΜΑ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΣΕ ΧΑΛΕΠΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

 

Στη συνοικία μου,  στην Αθήνα, κάτω από το ενοικιαζόμενο διαμέρισμά μου, σε κατηφόρα, καθώς περνούσα, 

μόλις αντίκρισα κρεμασμένη μια νάιλον σακούλα έξω από κάδο απορριμμάτων, σταμάτησαν αυθόρμητα τα πόδια μου,

σαν να τους έδωσε κάποιος εντολή…

Έμεινα κάγκελο.

Με κράτησε σ’ ομηρεία, έστω για λίγο, το συσκευασμένο ψωμί, το τυρί και το περίσσευμα φαγητού από οικογενειακό τραπέζι.…

Ο καλόψυχος άνθρωπος, που πονάει, που ξέρει από φτώχεια 

- ίσως να την πέρασε κάποτε ο ίδιος στο πετσί του - 

δεν έριξε τα φαγώσιμα στ’ απορρίμματα.

Για να πάνε σε χωματερή…

Κρέμασε προσεκτικά τη σακούλα σε σημείο που να φαίνεται. 

Για να την πάρει οποιοσδήποτε φτωχός περαστικός, που την έχει ανάγκη.

Αυτή η εικόνα, έτσι όπως την είδε το αθώο μάτι μου και την έκρινε η ψυχή μου, λέγεται:

«Ανθρώπινη συμπεριφορά.

Απλό δείγματα πόνου και αγάπης σε καιρό έντονης ανθρωπιστικής κρίσης».

Γιώργος ΜΥΥΤΙΛΗΣ

31/03/2016