Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΟΓΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ

Είναι πενιχρό το ποσό για τον ετήσιο προϋπολογισμό, που ενέκρινε η αλβανική κυβέρνηση για το Δήμου Δερόπολης.

Στα πλαίσια της νέας διοικητής διαίρεσης.

Ούτε για τη μισθοδοσία του υπαλληλικού προσωπικού, δεν βγαίνουν αυτά τα λεφτά.

Φόβος κάποια στιγμή - τι ντροπή - ίσως να μην μπορέσει να πληρώσει ο Δήμος ούτε το ρεύμα του!!!

Η αυτοδιαχείριση θα τον αναγκάσει να φορολογήσει βαριά τον αδύναμο βιοτέχνη της περιοχής.

Να βγάλει, δηλαδή, από τη μύγα σπλήνα…  

Η αγανάχτηση γι’ αυτή την αδικία, συμπεριλήφθηκε σ’ επίσημη επιστολή διαμαρτυρίας.

Η οποία στάλθηκε επειγόντως στον Πρόεδρο της Αλβανικής Δημοκρατίας, στον Πρωθυπουργό, σ’ Ευρωπαϊκά Φόρουμ, στην Αμερικάνικη κι Ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα κι αλλού…

Οι επίσημες αλβανικές αρχές, τι άλλο, αποκαλούν ορθή την Κυβερνητική Απόφαση.

Υποστηρίζουν ότι σέβονται τους 3 χιλιάδες κατοίκους, που εγγράφηκαν κατά την τελευταία απογραφή του πληθυσμού.

(Καθόλου τους περίπου 6 χιλιάδες ψηφοφόρους στις δημοτικές εκλογές, ούτε τους 23 χιλιάδες κατοίκους της περιοχής).

(Προκύπτει έτσι να είναι περισσότεροι οι αθίγγανοι από τους Βορειοηπειρώτες στο Νομό Αργυρόκαστρου).

Ίσως, η ένταξη στην τρίτη κατηγορία του Δήμου από την αριστερή κυβέρνηση, να είναι παραδειγματική τιμωρία, επειδή ο Δήμος είναι δεξιός.

Όλα γίνονται…

Συνεπώς, έτσι ή αλλιώς, αυτό τ’ αποτέλεσμα είναι κατόρθωμα των άσχετων πολιτικών μας.

- Της σύγχυσης που προκάλεσαν με την παράλογη αντιπαράθεση - .

Τότε ο ένας διαλαλούσε:

«Απογραφείτε κόσμε!».

Ο άλλος:

«Μην το κάνετε!».

Κατεβαίνουμε πάντα σ’ εθνικές εκλογές - ως Μειονότητα - με χορό, τραγούδι και βιολιά…

Όπως παλιά... στο πρώην σύστημα…

Ποτέ με την ψήφο μας δεν στηρίξαμε δυναμικά τα συγκεκριμένα αιτήματά μας.

Τα εθνικά συμφέροντα.

Την εθνική μας προοπτική…


(Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο του Δημοκράτη Ντούση).


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

01/03/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017