Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΡΙΖΙΚΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΙΣΟΠΕΔΩΘΗΚΕ

Εκείνη την περίοδο ταλαντευόταν.

Απειλούνταν, μάλλον σοβαρά, οι διμερείς σχέσεις των δύο γειτονικών χωρών:

Ελλάδας και Αλβανίας.

Όμως… οι εκπρόσωποι τύπου και στα δύο Υπουργεία Εξωτερικών, έβγαιναν στα ΜΜΕ κι έκαναν την καθιερωμένη δήλωση:

Ότι είναι ομαλές οι σχέσεις και καλή η φιλία ανάμεσα στους δύο αδελφούς λαούς!

Δεν υπάρχει κρίση...!!!

Μίλιος και Πάγκαλος - τότε Υπουργοί Εξωτερικών - ήρθαν σ’ επαφή για να ομαλοποιήσουν την κατάσταση.

Να ρίξουν τους τόνους…

Να κατευνάσουν τα πνεύματα.

Ώστε ν’ αποφευχθεί η ρήξη…

Παρόλο που η θέληση και οι προθέσεις και των δύο ήταν θετικές, διαφωνούσαν σε βασικά σημεία για την επίλυση του σοβαρού ζητήματος.

Η γκλίτσα του καθενός τραβούσε προς το «μέρος» του…

Σηκώνεται κάποια στιγμή - εκνευρισμένος ο Πάγκαλος - και εκφράζει υψηλόφωνα, τσεκουράτα τη θέση του.

Τα βάζει πρώτα με τον εαυτό του κι έπειτα με το Μίλιο:

«Τι είναι αυτό που κάνουμε και οι δύο!

Η πράξη μας δεν ταυτίζεται με καμιά λογική!

Εσύ είσαι Έλληνας και υποστηρίζεις δυναμικά τα συμφέροντα της Αλβανίας, εγώ Αρβανίτης και κόπτομαι για τα συμφέροντα της Ελλάδας.

Να παρατήσουμε τον παράλογο φανατισμό, που ενοχλεί.

Ομαλά να κατασταλάξουμε σ’ αντικειμενική λύση!».

Κι έτσι έγινε.

Η ριζική διαφωνία ισοπεδώθηκε…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

23/02/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...