Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Διοργανώνεται με ταχύτητα και στον τόπο μας το Σ.Κ.

Ενόψει του Συνεδρίου, που θα συνέλθει σύντομα…

Εντωμεταξύ η άρρωστη ζήλια των μελών του σύμμαχου κόμματος στην Κυβέρνηση, Κίνηση για Ένταξη στην Ευρώπη… ανεβαίνει στο κατακόρυφο.

(Φοβάται ο Γιάννος το θεριό και το θεριό το Γιάννο…)

Βλέποντας τις κινητοποιήσεις αυτές, σκέφτηκα αυθόρμητα το μούδιασμα στη διαδικασία για την αναδιοργάνωση της Εθνικής μας Οργάνωσης.

Κι είπα μέσα μου,

το οποίο σας το λέω και εσάς:

«Όσο θα γυρίσουν πίσω στον τόπο μας αυτοί που πήραν τα έρημα

- στα 26 ολόκληρα χρόνια που πέρασαν -

τόσο θα επανέλθει η Ομόνοια στη βασική της αρχή».

Δεν το λέω εγώ αυτό, αλλά η δεδομένη και αδιάλλακτη πραγματικότητα στον τόπο μας,

που ξεφτιλίστηκε κυριολεκτικά.

Τη θήλιασαν, την πάτησαν βάναυσα τα ιδιοτελή συμφέροντα.

Ο καθένας πλέον - εδώ σε μας - κάνει τη δική του προσωπική επιλογή.

Τα οργανωμένα μέλη των: Σ.Κ., Δ.Κ., ΚΕΑΔ - ΟΜΟΝΟΙΑ, ΜΕΓΚΑ…, δεν θα πειθαρχήσουν ποτέ σ’ εθνική πλατφόρμα ενότητας.

Δεν θα υποκύψουν ποτέ στα εθνικά συμφέροντα…

Σ’ εκλογική αναμέτρηση ο καθένας ψηφίζει το κόμμα «του», που του «προσφέρει» εργασία, οικογενειακή επιβίωση, αγαθά, ελπίδα.

Ούτε με σφαίρες, πλέον, δεν αλλάζει η συγκεκριμένη κατάσταση…

Τα πάντα έχουν πάρει την τελική τους μορφή…

Ας μην τρέφομε αυταπάτες! 


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

26/02/2016

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017
Διαβάστε περισσότερα

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα