Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΕΔΩ ΦΟΡΤΩΣΑΤΕ…»

(Ανέκδοτο)

Το πλήρωμα ενός υπερσύγχρονου αεροσκάφους ανέλαβε μιαν αποστολή.

Να διασχίσει όλο τον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο και σε κάθε ευρωπαϊκό κράτος να ρίξει με αλεξίπτωτο απατεώνες.

Με απώτερο στόχο:

Να καταστρέψει ολοσχερώς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πετώντας πάνω από τη Γαλλία, ρίχνει κάτω, π.χ. πενήντα απατεώνες…

Στην Ισπανία σαράντα.

Στη Γερμανία, που είναι πιο οργανωμένη χώρα και με πιο ισχυρό κράτος, έριξε περισσότερους,

εκατό.

Στην Ιταλία είκοσι.

Γιατί η χώρα αυτή παράγει κι από μόνη της απατεώνες…

Όταν το αεροσκάφος βρέθηκε πάνω από την Ελλάδα και το πλήρωμα ετοιμάστηκε να κάνει την ίδια δουλειά…

Να ρίξει κάτω απατεώνες.

Βγήκαν μπροστά οι Έλληνες.

«Ποιος ο στόχος σας; ανάκριναν αυστηρά το πλήρωμα»

«Μα… κάνουμε και σε σας ότι κάναμε σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες…

Θα ρίξουμε απατεώνες».

«Είστε στα καλά σας;!

Εδώ τους φορτώσατε και τώρα μας τους ξαναφέρνετε πίσω;!

Η χώρα μας είναι η αποθήκη απατεώνων!!!».


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

14/02/2015 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...