Παίζει γλυκά με τ’ ακορντεόν του ένα υπέροχο μουσικό κομμάτι.
Για να μαζεύει λεφτά - σε χάρτινο κουτί - από το επιβατικό
κοινό, έχει βάλει έναν μικρούλη.
Από την άλλη πλευρά της αμαξοστοιχίας μια παχουλή μελαχρινή.
Προσφέρει, έναντι των πενήντα λεφτών, ένα πακέτο χαρτομάντιλα.
Και διαλαλεί καταπικραμένη η καημένη τη φτώχεια και τον πόνο
της…
«Βοηθήστε με, σας παρακαλώ, είμαι άνεργη!
Δεν έχω ψωμί να φάω, να πάρω το γάλα του μωρού!
Δεν μπορώ να συμπαρασταθώ στο μεγάλο μου γιο που πάσχει από ανίατη ασθένεια…
Πιστέψτε με…δεν σας λέω ψέματα…»
Μ’ έβαλαν στη μέση:
Ερωτικό τραγούδι από τη μια μεριά,
και πόνος απ’ την άλλη.
Θες εσύ…!!!
Τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να προσφέρω λεφτά στη μελαχρινή,
ρίχνεται ο διπλανός σκέτο νευρικότητα και μου λέει:
«Φίλε μου, μην το κάνεις!
Χθες αυτή η κυρία μοιρολογούσε τον άνδρα της…
σήμερα τον άρρωστο γιο της...
Περιπλανάει κάθε μέρα τον κόσμο».
Τσαντίστηκα κι έβαλα αυτομάτως τα ψιλά στη τσέπη.
Δεν τα έριξα ούτε στο κουτί του μικρούλη, που ο πλανόδιος μουσικός
τον οδηγεί, δυστυχώς, από μικρό, σ’ άσχημο σταυροδρόμι…
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
11/02/2016
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου