Όσο γνωριστήκαμε και ξεκινήσαμε μαζί μια εποικοδομητική
συνεργασία στην Αθήνα, ο Βασίλης Διαμάντης έφυγε από τη ζωή.
Δεν κουράζονταν να αναλαμβάνει διαρκώς πρωτοβουλίες…
Σε βραδιά διασκέδασης, πριν σηκωθεί και πάρει το χορό, ανέφερε
σ’ ομιλία του ένα μεράκι.
Την μεγάλη ανησυχία του για την αδιαφορία των συγχωριανών:
«…Η Δερβιτσάνη, ήταν ανέκαθεν μεγάλο χωριό, είναι μεγάλο και
πρέπει να μείνει μεγάλο.
Το αν θα παραμείνει μεγάλο, εξαρτάται από μας και μόνο από
μας.
Αν όλοι καταβάλλουμε την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια και δεν
αναλωθούμε από τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας, θα μπορέσουμε να κάνουμε
τη Δερβιτσάνη αυτό που της αξίζει πραγματικά.
Δεν ζητάμε από σας μεγάλες θυσίες.
Η ελάχιστη ένδειξη αγάπης και προσφοράς προς το χωριό μας
είναι ουσιαστικά μόνο μία:
Να μην αδιαφορούμε!
Ας μην αφήσουμε την αδιαφορία να αλλοιώσει την επαφή με την
ζωή και την καρδιά του χωριού μας».
Διοργάνωνε ταχτικά συνεστιάσεις, εκδρομές, κάθε χρονιά
ετοίμαζε με μεράκι το ημερολόγιο του χωριού...
Με τις οικονομίες του Συλλόγου συνείσφερε στα έργα που
γινόταν στα πάτρια εδάφη…
Έφυγε ο Βασίλης κι έμεινε ακέφαλος ο Σύλλογος του
κεφαλοχωριού…
Ορφανός...
Ορφανός...
Δεν είναι ντροπή;!
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
06/11/2015
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου