ΘΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΚΟΥΦΙΑ ΜΑΣ…

Τίποτε δεν είναι τυχαίο.

Ούτε η οικονομική κρίση, ούτε οι πόλεμοι…

Τ’ ό,τι συμβαίνει στον περίγυρό μας και πιο πέρα, σε όλον τον κόσμο γενικά, είναι καλά σχεδιασμένο από μεγάλα «τετράγωνα» κεφάλια…

Από τα μεγάλα συμφέροντα.

Προβλέπεται να ανακατευτεί, σαν με την κουτάλα, ο κόσμος. Να σκορπιστεί.

Θα γίνουν ανακατατάξεις...

Σκοπός είναι, να μην υπάρχει πατρίδα. Ούτε σημαία, ούτε έθνος.

Ούτε παράδοση, ούτε ήθη κι έθιμα.

Να χάσει το χορό του, το τραγούδι του, την παραδοσιακή του ενδυμασία το κάθε έθνος…

Σταδιακά, θα δουν τι πρόκειται να γίνει και με τη γλώσσα…

Είναι «πολλές» οι γλώσσες στον πλανήτη.

Κι αυτό είναι «μπέρδεμα»;!

Θα κόψουν «αχρείαστες» γλώσσες…

Θα κάνουν τον κόσμο να μην ξέρει από πού κρατάει η σκούφια του…

Το αν θα ζήσει καλύτερα ή χειρότερα έτσι, δεν το ξέρω…

Ξέρω καλά μόνο ένα πράγμα…

Ότι η ταυτότητα του κάθε λαού θα πάει περίπατο…!!!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

25/10/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ... χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή, του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/09/2017

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου