«ΖΕΙ Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ…»

Με το Γρηγόρη Κόκο, τον καλό μου φίλο από την πέτρινη πόλη τ’ Αργυρόκαστρου, που φτιάχνει και λουστράρει με πολύ μεράκι ξύλινα πατώματα στην Αθήνα, κάναμε πρόσφατα λόγο για τα πλούτη των ανθρώπων.

Μου διηγήθηκε μια ιστορία:

- Τ’ αφεντικό μου, που φτιάχνει τέσσερα ολόκληρα χρόνια τεράστια βίλα στη Βάρκιζα, έρχεται συχνά από τη μόνιμη διαμονή στο Λονδίνο και δίνει στον πολιτικό μηχανικό που διευθύνει τις εργασίες χρήματα για πληρωμές.

Στο κάθε κατέβασμα μετράει το λιγότερο 600 χιλιάδες ευρώ για να πληρώσει "τα σπασμένα".

Να ξεχρεώσει τα συνεργία.

Όταν είδε το μάτσο ο Μάξιμος Ντόντος, ο λουστραδόρος, μου λέει:

«Ζει η αρκούδα πάνω στο βουνό, ζει και η μύγα στ’ αλόγου τον πισινό…».

- Να έχουμε την υγειά μας..., κάνε κέφι - του είπα εγώ…

Αλλά να ξέρεις, Γιώργο, δεν σου λέω ψέματα…

Το καλύτερο μωσαϊκό πάτωμα με ποιοτικό λουστραρισμένο ξύλο, σωστό καλλιτέχνημα, το έχω εγώ σπίτι μου στ’ Αργυρόκαστρο.

Είναι ατόφια αντιγραφή του πατώματος του Μαξίμου στην Αθήνα…

Αν έρθουν και το δουν, σίγουρα θα το ζηλέψει κάθε Έλληνας Πρωθυπουργός.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

13/10/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ... χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή, του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/09/2017

Διαβάστε περισσότερα

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να « ρέει » αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου