«ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗ ΦΕΡΕΤΕ ΣΠΙΤΙ!»

Χθες κηδεύτηκε ένας κοντοχωριανός, που έφυγε νωρίς απ’ τη ζωή…

Κι άφησε στις καρδιές μας μεγάλο κενό.

Τεράστια θλίψη.

Καινοτόμος στη δουλειά, με τετράγωνη σκέψη και με ωραία συμπεριφορά, ο Ηλίας Σούτζιος.

Εκτός των άλλων… λάτρευε πολύ και τη μουσική.

Είχε λόξα με τα μουσικά όργανα.

Ένα έπιανε, άλλο άφηνε…

Κέντησε με τα χρυσά του χέρια - με μια λίμα… - το μπουζούκι του, το κλαρίνο του, την κιθάρα του.

Έφτιαχνε μαζί με τον πατέρα του - είναι άλλη ιστορία ο Τάκης - μουσικά όργανα…

Ο ευπαρουσίαστος, καλοσυνάτος, γλεντζές, Ηλίας, με φλέβα καλλιτέχνη, μουσικό αφτί, ερμήνευε καταπληκτικά τραγούδια αγάπης κι έπαιζε παθιασμένα κιθάρα…

(Αργότερα έπαιξε ακορντεόν, βιολί, κλαρίνο...)

Καθώς τον έβλεπες να παίζει με μισόκλειστα μάτια, σου ‘δινε την εντύπωση ότι γινόταν όλος μουσική.  

Στα πέτρινα χρόνια είχε το μυστικό μουσικό στέκι μέσα στα σπαρτά.

Σε σπαρμένους αγρούς με γεωργικές καλλιέργειες…

Στο βάθος του Αμεραλή.

Εκεί με συνομήλικούς του, χωρίς να τους ακούσει κανείς - ήταν δύσκολοι καιροί, καραδοκούσε ο κίνδυνος - τραγουδούσαν τα υπέροχα τραγούδια του Αντώνη Καλογιάννη…

«Αχ, Αννούλα του χιονιά», «Άνοιξε το παράθυρο», «Κάντε κουράγιο»…

Στα μάτια του έλαμπε μια αγάπη, μια χαρά που δεν κρυβόταν εύκολα.

Δεν κρύβεται με τίποτε η αγάπη για τη ΜΑΝΑ σου;!

Αγαπούσε την πατρίδα του, την Ελλάδα τρελά κι ας τον ταλαιπωρούσαν, όπως όλους μας, οι Ελλαδίτες.

Έφυγε από τούτον γυάλινο κόσμο, χωρίς να πάρει ελληνική ταυτότητα.

- Δεν τρέχω άσκοπα, δεν πληρώνω άδικα αυτό που είμαι, είπε σε ελλαδίτη διπλωμάτη στ' Αργυρόκαστρο.

Την ελληνική ταυτότητα είναι υποχρέωσή σας, εμάς των Βορειοηπειρωτών, να μας την φέρετε στα σπίτια μας...   

Στο τελευταίο του ταξίδι τον κοινωνικό, τον αγαθό, τον καλοσυνάτο Ηλία Σούτζιο, τον συνόδεψε πλήθος κόσμου από παντού.

Τον κατέβασε κάτω στη μάνα γης ο πένθιμος ήχος του κλαρίνου του…

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

05/03/2015