Η προβολή μιας κινηματογραφικής ταινίας ήταν ο μοναδικός τρόπος ψυχαγωγίας.
«Γέμιζε» ο άνθρωπος με τη ζωή που έβλεπε στο μαγικό άσπρο πανί.
που σ’ έφερνε σ’ επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο…
Αλλιώς πώς να σπρωχνόταν προπάντων η χρονιάρα νύχτα του
χειμώνα εκείνη την εποχή;!
Όταν έβρεχε πολύ και έβγαινε θυμωμένος ο λάκκος, ανήσυχοι οι
γονείς, με ομπρέλες, με μουσαμάδες, με κατσούλιες στα χέρια, με ψηλές μπότες… μαζευόταν
έξω από το αναγνωστήριο και περίμεναν να βγουν τα παιδιά από τον σινεμά.
Για να τα πάρουν σπίτι.
Τις καλές ταινίες επιθυμούσαμε να τις δούμε πολλές φορές.
(Ευχόμασταν να έκανε θεομηνία ή να έριχνε πολύ χιόνι, για να
μην μπορούσε να φύγει ο κινεμάς απ’ το χωριό).
Αυτές συνήθως ήταν οι πολεμικές.
Χαμός γινόταν στη σάλα όταν νικούσαν οι δικοί μας.
Οι παρτιζάνοι…
Η χαρά της νίκης συνοδευόταν με δυνατά «ουρά»…
Ξένοι - εχθροί για μας… ήταν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί…
Και οι μπαλίστες.
Στα περισσότερα χωριά, που δεν είχαν αίθουσα, προβάλλονταν έξω,
στην ύπαιθρο η ταινία.
Τοποθετούνταν το πανί σε τοίχο… κι ο κόσμος καθόταν χάμω, σε
πέτρα ή στο χώμα.
(Κάποιοι που είχαν το σπίτι κοντά, κουβαλούσαν μαζί τους
σκαμνί ή καρέκλα).
Στη Δρόπολη η μάνα που γένναγε κινηματογραφιστές ήταν η
Δερβιτσάνη και το Βουλιαράτι…
Ο Γιώργος Κονόμος - Κινεμάς, σχωριαδίτης στην καταγωγή και
μόνιμος κάτοικος Δερβιτσάνης, στην Κάτω Δρόπολη κι όχι μόνο, έδωσε με ζήλο την τέχνη του
σε πολλά παιδιά.
Στον Κώτσιο Ζντάβο, στον Ξενοφώντα Λίλλη - Καραλή, στον
Ενθύμιο Στέργιο, στον Τηλέμαχο Ράιδο…
Ο Λάκης Κουρεμένος, στην Πάνω Δρόπολη, έβγαλε κι αυτός τη
δική του στρατιά…
Απαγορεύοταν να δούνε ακατάλληλες ταινίες τα παιδιά, όπως «Ο αλήτης», που παρουσίαζε κλεψιές, «Η άγνωστη κυρία», που είχε περίσσιο
συναισθηματισμό...
Θυμωμένοι πετροβολούσαμε τη λαμαρινένια σκεπή της σάλας.
Νωπή στη μνήμη έχω την θεία Κίτσα Οικονομίδη - διαχειριστή
του αναγνωστηρίου.
Που συχνά μου σύστηνε τι βιβλία να δανειζόμουν από τη
βιβλιοθήκη για να διαβάσω…
Ο Κυριάκος, ο γιος της, πριν ξεκινήσει η ταινία, έφτιαχνε με
τα χέρια του στο πανί ίσκιο φοβισμένου λαγού… και τον έβαζε να τρέχει…
Καλοσυνάτος, ευγενικός, υπομονετικός ο Γιώργος, αλλά το
βρισίδι έπεφτε πάνω του βροχή…
Όταν τ’ απογεύματα
προσπερνούσε τη Γοραντζή, τη Βάνιστα, το Χάσκοβο… και κατευθυνόταν προς άλλο
χωριό…
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
24/09/2015
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου