Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΑΣΤΟΡΑ

Σε χωράφια των Σωφρατίκων έχει φυτέψει χαμοσφάκι…

Μέσα στο ίδιο χωριό πας κι αγοράζεις σε μάντρα του σίδερο, τσιμέντο, οικοδομικά υλικά.

Πλάι στην Εθνική Οδό λειτουργεί το μαγαζί του Φυτοφαρμάκων.

Φροντίζει ολόκληρο πάρκο με κυψέλες μελισσιών.

Σε μια αποθήκη, κάπου στο λάκκο του Τεριαχατιού, έχει τοποθετήσει ειδικά μηχανήματα και συσκευάζει ζωοτροφές.

Καλλιεργεί καλαμπόκι και διάφορες άλλες γεωργικές καλλιέργειες…

Νομίσαμε ότι αυτό είναι το επιχειρηματικό του άνοιγμα, αλλά λαθέψαμε.

Σκαρφαλώνοντας στα Ραβένια αντικρίσαμε σε πλαγιά, λίγα μέτρα πιο πάνω από τη "Σκάλα του Μπερμπέκου", φυτεμένο τσάι.

Κόβει την νόστιμη βιολογική ντομάτα, την πιπεριά, την μελιτζάνα, την μπάμια... στον κήπο του και νιώθει υπέροχα...

Παίρνει από τη φωλιά του ορνιθοτροφείου του το αβγό του...

Δεν ασχολείται με λόγια του αέρα ο Παντελής Μάστορας.

Έχει ανοιχτεί, όπως λέμε, στις εργασίες σαν ο Γερμανός...

Είναι δουλευταράς, παράγει έργο…

Αξίζει, ασφαλώς αν μπορεί, να τον μιμηθεί κανείς.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

24/09/2015 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017