Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΠΟΝΑΕΙ Η ΠΛΗΓΗ ΣΟΥ

(Απόσπασμα από αφιερωμένο κείμενο στον Χρήστο Κολλά, που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Εγκατάλειψη»).

Το 1997, όταν το αλβανικό κράτος διαλύθηκε εντελώς και το καθετί έπεσε σε χέρια μαφιόζων, συμμοριτών, που σκότωναν, βίαζαν, έκλεβαν, έκαιγαν, έφερναν άνω - κάτω τα κρατικά αρχεία..., κατάλογοι με ονόματα συνεργατών των μυστικών υπηρεσιών, βρέθηκαν σπαρμένοι πέρα - δώθε στους δρόμους της πόλης τ’ Αργυρόκαστρου.

Τυχαίοι διαβάτες έσκυβαν, μάζευαν τα πολυκαιρισμένα χαρτιά και με δυσκολία άρθρωναν ονόματα «μπιτσουνιών».

Οι πληροφορίες λένε ότι τους καταλόγους αυτούς, τους συμμάζεψαν με ταχύτητα υπάλληλοι του  Ελληνικού Προξενείου Αργυρόκαστρου και τους εξαφάνισαν.

Πάνω στο συμμάζεμα ο Χρήστος Κολλάς, σωματοφύλακας τότε του Νικόλαου Κανέλου, πρόσεξε πολλά ονόματα συγχωριανών καταδοτών.

-Τα περισσότερα τα γνώριζε ο ίδιος από παλιά -.

Από κάποια πρωτάκουστα πρόσωπα, που τα καμαρώνουμε, τα προωθούμε σε αξιόλογες θέσεις, του έγινε το αίμα νερό.

Παρόλο που τον συμβούλεψαν να το ράψει, του διέρρευσε το μυστικό.

Όλη η αλήθεια στην εξομολόγησή του στο Δικαστήριο για τη δολοφονία του άτυχου Μαρκάκη, μετά και η διαρροή των «μυστικών ονομάτων», ίσως να είναι μια από τις πολλές αιτίες της ψυχρής δολοφονίας του.

Λένε ότι κάποιοι πλήρωσαν ένα χέρι για να πατήσει μια σκανδάλη φονικού όπλου και να αφαιρέσει μια ζωή.

Αυτή του άτυχου Κολλά. 

Για να του κλείσουν, μια για πάντα, το στόμα.

Εκείνη την περίοδο παράγινε το κακό. Βάφτηκε με αίμα το Ελληνικό Προξενείο τ’ Αργυρόκαστρου.

Κι όμως δεν μπήκε αγκάθι κανενός.

Την αλήθεια τη σκέπασε το χώμα.

Την πήραν μαζί - στον τάφο - τα φονευμένα νεκρά σώματα δύο παλικαριών.

Του Μαρκάκη και του Κολλά.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΞΣ

27/06/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...